بايد توجه داشت كه ميان« خارج كردن پيكان از بدن» و« بخشيدن انگشتر به فقير» تفاوت بسياري است؛ زيرا خارج كردن پيكان از بدن، صرفاً جنبة شخصي و جسمي دارد و از مقام توجّه كامل به خداوند و استغراق در ذات او دور است.



كمك به خلق خدا و مستمندان و فقيران، خود يكي از عبادات بزرگ است و با نماز كه آن هم عبادتي است بس بزرگ، سنخيّت كامل دارد؛ بنابراين جاي تعجب نيست كه نالة سوزان و نافذ آن فقير محروم و استرحام او در برابر مسلمانان، دل آگاه علي(ع) را هنگام نماز متوجّه خود سازد و در ضمن آن عبادت، عبادت ديگري كه هر دو براي خدا و جلب خشنودي او بوده است انجام دهد؛ حتي اين عمل به قدري شايسته و ارزنده بود كه آيه اي دربارة آن نازل گرديد. (مائده/55.)











تبيان