سؤال از نماز در قيامت به دليل نياز داشتن خدا به آن نيست، همان گونه كه خواندن آن در دنيا نشانه نياز خالق به آن نيست، بلكه به جهت آن است كه نماز نماد تمام دين است. اگر كسي بر آن همت نگمارد، گويا به اصل دين عمل نكرده است.

از اين رو در سخن پيامبر(ص) نماز به عنوان تراز و ميزان عمل معرفي شده است.(1)

وقتي نماز به فرمايش امام علي(ع)(2) ستون دين است، سؤال از نماز سؤال از اصل و ستون دين خواهد بود. دين داري و دين مداري افراد را ميتوان از اهميّت دادن آنها به نماز شناخت. از اين رو ميتوان گفت همه چيز تابع نماز است. امام علي(ع) به محمد بن ابي بكر ميفرمايد: إنّ كلّ شيء تبعٌ لصلاتك واعْلم أنّ من ضيّع الصلاة فهو لغيرها أضيع؛ هر شيء تابع نماز توست و بدان كسي كه نماز را ضايع كند امور ديگر را بيشتر ضايع خواهد كرد.(3) انسان به مقتضاي بنده بودن وظايفي دارد كه بايد بدان عمل نمايد و واجباتي را انجام دهد و محرماتي را ترك نمايد.

طبيعي است در روز قيامت كه محكمه عدل الهي است، همه بايد درباره اعمال خود پاسخ گو باشند و بر اساس اعمال خود ثواب و پاداش يا جزا داده ميشوند.

آن كسي كه نماز خوانده و مراتب سپاسگزاري و قدرشناسي خود را به اثبات رسانده و روح عبوديت و بندگي و اطاعت و تسليم در او بوده، با كسي كه چنين نبوده است، بايد تفاوتي داشته باشد؛ بنابراين براي رسيدن افراد به ثواب يا عذاب بايد حساب رسي صورت گيرد.

پي نوشتها:

1. فروع كافي، ج 1، ص 267.

2. نهج البلاغه، نامه 47.

3. نهج البلاغه، نامه 27.







دفتر تبليغات اسلامي