چگونه در نماز اخلاصمان حفظ كنيم
اخلاص، يكي از فضايل دروني موئمنان و مردان الهي است كه
مستلزم پاكي بيشائبه اعمال ديني و عبادت خالصانه نسبت به خدا و
فداكاري محض در مقابل او است.
عبادتي كه موئمن در برابر خدا بايد انجام دهد، قبل از هر چيز اقرار به
يگانگي او است; يعني، او را پروردگار مطلق شناختن و هيچ يك از آفريدهها
را با او شريك ندانستن، اگر اين اعتقاد در تمام اركان وجود انسان، ريشه
بدواند بر تمامي اعمال و رفتارهاي او تاثير خواهد گذاشت و وي تمام
كارهايش را براي خدا انجام خواهد داد و هيچ شريكي را براي او در نظر
نخواهد گرفت.
دست يافتن به اخلاص و نيت خدايي در نماز، راه كارهاي مختلفي دارد; از
جمله:
1. توجه به ارزش و اهميت نماز و عبادت و آثار و پاداش اين كه به
نمازگزاران مخلص وعده داده شده است;
2. انديشيدن در آفرينش; تفكر بيشتر در خلقت شناخت ما را به عظمت و
قدرت خدا ميافزايد و در نتيجه سعي ميكنيم كارها را براي او انجام دهيم و
به اخلاص نزديك شويم.
3. توجه به صفات خداوند; شناخت او صاف خدا و زنده نگه داشتن آنها در
ذهن، سبب توجه به او و قطع نظر از غير او ميگردد و انسان را كم كم،
خدايي ميكند.
4. توجه به نعمتها، شناخت نعمتهاي خدايي و توجه به آنها، انسان را
شيفته آفريدگار آنها ميسازد و دل را خانهئ عشق الهي ميسازد.
5. توجه به سود قطعي و جاودان; آنان كه براي دنيا و غير خدا تلاش
ميكنند، شايد به مقصود برسند و شايد هم نرسند; ولي كساني كه براي خدا
و آخرت كار ميكنند، سود و نتيجه كارشان قطعي است.
6. توجه به بيارزشي دنيا; براي افراد بصير و نمازگزار، دنيا در مقابل آخرت
و مردم در برابر خدا، چندان ارزشي ندارد كه براي آن كار كنند.
7. توجه به ناتواني مخلوقات; قدرت مطلق از آن خدا است و همه كارها به
دست او است. بنابر اين كسي غير از خدا، شايسته آن نيست كه مورد توجه
قرار گيرد و عبادتها براي جلب نظر غير خدا انجام شود.
8. عبرت از ديگران; بسياري از آنان كه توجه به غير خدا كردند و در پي
معبودهاي پوشالي بودند به سرنوشت شوم و دردناكي گرفتار شدند كه توجه
به سرگذشت عبرتآموز آنان ميتواند انسان را به اخلاص برساند و
بياعتباري غير خدا را روشن سازد.
9. توجه به سرانجام رياكار در آخرت; سيماي شرم آور و رسوايي بزرگ
رياكاران در قيامت، بسيار دشوارتر و عبرتانگيزتر است.
قرآن مجيد، دوزخ و ويل جهنم را براي نمازگزاران رياكاري ميداند كه
نسبت به نماز سهل انگاري ميكنند.
در حديث است كه: ((در قيامت، رياكار را با چهار نام، صدا ميزنند: كافر،
فاجر، غادر و خاسر)).
سپس به او ميگويند ((اعمالت تباه گشت و پاداشي در كار نيست، امروز،
مزد خود را از كساني دريافت كن كه براي رضاي آنان كار ميكردي)).
براي مطالعه بيشتر ر.ك:
1. پرتوري از اسرار نماز، محسن قرائتي;
2. وصال دوست، رحيم كارگر.
ستاد اقامه نماز