سوال اول شما دو قسم است. اما قسمت اول; بايد دانست كسي كه نماز

بخواند و كارهاي ناشايست و بد انجام دهد اين نماز، نماز نيست بلكه

صورت نماز را دارد و در حقيقت خود را فريب داده و در قرآن آيات متعددي

در مورد اين افراد بچشم ميخورد از جمله: ويل للمصلين و... در روايتي از

امام صادق(ع) وارد شده كه اگر ميخواهي بداني نمازت قبول شده يا چقدر

از آن قبول شده؟ ببين چقدر تو را از بديها و كارهاي ناشايست دور كرده. و

اما قسمت دوم سوال:

اولا: دليلي نيست كه اينها به جهنم ميروند؟ جهنم مخصوص كساني

است كه از روي علم و عمد با حق و حقيقت مخالفت نموده و يا با امكان

شناخت و پيروي راه حق از آن سرباز زدهاند. ليكن ما نميدانيم اينها جزو

كدامين دسته هستند. ثانيا: هر كسي را به مذهب خودش محاكمه ميكنند و

پاداش هر كس متناسب با انگيزههايي است كه بر اساس آن تلاش نموده و

خواستهايي كه در جستجوي آن بوده. بنابراين اگر اديسون و... براي رضاي

خدا و خدمت به خلق او تلاش نموده پاداش آنها با خداست ولي اگر اصلا

نشان اشتهار، نام آوري و ... باشد در واقع براي خدا و آخرت خويش كاري

نكرده تا خداوند به ايشان پاداشي دهد; بلكه پاداش همان اشتهار و نامآوري

خواهد بود. همچنانكه در اين دنيا پاداش عمل هر كسي به عهده كسي است

كه براي او كار كرده نه ديگري. ثالثا: خدمات علمي و تكنيكي خدمت صرف

نيست بلكه دو وجهي است و در پناه آن هزاران خيانت و بلا براي بشريت نيز

پديد ميآيد. در اين جا ممكن است گفته شود كه مخترع و دانشمند مسئول

اين امور نيست زيرا قصد او خدمت است و بس. گوئيم البته در مواردي

چنين است ليكن از اين جا همان نكته پيش به دست ميآيد كه ملاك ارزش

كار دانشمند همان نيات و مقاصد اوست و اسلام بر اين مساله تاكيد ورزيده

((كه اعمال آدميان بر اساس نياتشان محاسبه ميشود)). رابعا: اين تصور

صحيح نيست كه ابتكارات، اختراعات و پيشرفتهاي علمي را تماما منسوب

به شخص مخترع و دانشمند خاصي بدانيم در حالي كه اين نگرش هم از

چشم انداز جامعه شناسي و تاريخ علم; نادرست است و هم از نظر ديني.

الف) از نظر جامعه شناسي علم، علم هويتي جمعي و تاريخي دارد و رشد

آن متعلق به تمام بشريت و همه ادوار است; يعني، عوامل گوناگوني در

پويايي آن نقش داشته و زمينههاي ايجاد جرقهاي در ذهن دانشمند را پديد

ميآورد و تلاشها و مطالعات شخص دانشمند جزئي از هزاران مقوله موثر در

رشد دانش است. ب) در چشم انداز ديني نيز عوامل اشاره شده در بالا

خلاقيت ذهني عالم و مبتكر، توان و اراده وي و هر امر موثر ديگر همه و همه

از آن خداوند است و اگر او استعداد كافي، سلامت و ديگر شرايط لازم را در

اختيار وي قرار ندهد به نتيجهاي نخواهد رسيد. البته اين نافي اختيار و تلاش

خود شخص نيست، ليكن بايد توجه داشت كه جهت انتساب اين امور به

خداوند بسيار قويتر از جهت انتساب به شخص عالم است.


ستاد اقامه نماز