در روايات وارد شده است كه دست روي دست گذاشتن (كه در اصطلاح تكفير يا تكتف خوانده ميشود) عمل مجوسيان بوده كه در موقع احترام به بزرگان خود دست راست را روي دست چپ قرار ميدادند.(1)

هنگامي كه اسيران عجم (ايرانيان) را نزد عمر بردند، اسيران به احترام او دستها را روي هم گذاشتند و بر سينهها قرار دادند. عمر گفت: اين عمل براي چيست؟ گفتند: ما عجمها هر گاه بخواهيم از شاهان خود احترام كنيم، اين گونه در مقابل آنها تواضع ميكنيم. عمر از اين رفتار خوشش آمد و دستور داد در نماز هم مقابل خداوند با دست بسته احترام كنند، غافل از اين كه اين رفتار، رفتار مجوسيان و تشبيه به آنها شمرده ميشود.(2)

از اين رو ائمه از آن نهي كردهاند، چون اين كار بدعت و نوآوري در دين است.

البته دست بسته نماز خواندن به نظر مذاهب چهار گانه اهل سنّت (مالكيها، حنفيها، حنبليها و شافعيها) سنّت و مستحبّ است(3) و به نظر فقهاي شيعه اگر كسي دست بسته نماز بخواند، نمازش باطل است.(4)

بعد از تمام شدن حمد در نماز جماعت و غير نماز جماعت مستحب است انسان بگويد: الحمدللَّه ربّ العالمين.

امّا نحوه وضوي اهل سنّت، بر اساس برداشتي است كه از ايه شريفه فاغسلوا وجوهكم و ايديكم الي المرافق؛ بشوييد صورتها و دستهايتان را تا مرفق نمودهاند.

اهل سنّت دستهايشان را بر عكس شيعيان ميشويند، ولي شيعه همين آيه را به نحو ديگر (به همان طريقي كه وضو ميگيرد) تبيين ميكند. در اين زمينه رواياتي نيز براي تأييد اين شكل از وضو گرفتن وارد شده و بيان شده كه وضوي پيامبر(ص) همين شكل بوده است. به عقيده شيعه آن شكل وضو گرفتن (وضوي اهل سنّت) صحيح نيست.

علّت فرقها بين شيعه و سنّي اين است كه اهل سنّت خود را از اهل بيت پيامبر (كه آگاهي بيشتري به دستورها و رفتارها و اعمال پيامبر داشتند) جدا كردند و گفتند: كتاب خدا(قرآن) ما را كافي است و خود به تفسير قرآن دست زدند. از يان رو اين گونه جداييها و فرقها به وجود آمد.

پي نوشتها:

1. وسائل الشيعه، ج 4، باب 15، روايت 3 و 2، ص 1264.

2. محمد حسن نجفي، جواهر الكلام، ج 11، ص 19.

3. عبدالرحمن جزيري، الفقه علي المذاهب الاربعة، ج 1، ص 251.

4. توضيح المسائل مراجع، ج 1، سومين مبطلات نماز، ص 638.



دفتر تبليغات اسلامي