خداي سبحان در قران كريم مي فرمايد: {A{/Bإِنَّ اَلصَّلاةَ تَنْهي عَنِ اَلْفَحْشاءِ وَ اَلْمُنْكَرِ{w10-16w}{I29:45I}/}A}، {V(عنكبوت، آيه 45)V}. از آيه فوق استفاده مي شود كه نماز انسان را از گناهان زشت باز مي دارد زيرا اگر نمازگزار به محتوا و حقيقت نماز توجه كند روح تقوا و پرهيزكاري در قلب او پديدار مي آيد و اين نيروي تقوا مانع بزرگي از ارتكاب گناهان مي شود. جواني از انصار پشت سر پيامبر(ص) نماز جماعت به جا مي آورد و مرتكب گناه هم مي شد. درباره او با پيامبر سخن گفتند حضرت فرمود: {Hان صلاته تنهاه يوماً ما فلم يلبث ان تاب H}؛ {Mروزي فرا مي رسد كه همين نمازش او را از كار زشت و گناه باز مي دارد آنگاه چيزي نگذشت كه چنين شد و توبه كردM}»، {V(بحارالانوار، ج 82، ص 198)V}. نكته ديگر اين كه كسي كه نماز نمي خواند در حقيقت ترك عملي كرده كه به آنچه اقرار كرده است. نماز در اسلام به عنوان ستون دين معرفي شده است و معيار قبولي ساير اعمال با نماز است و ترك نماز كفر عملي نسبت به دستور و امر خداست. هم چنين ارتكاب گناهان كبيره. زراره (صحابه امام صادق(ع)) روايت مي كند از امام صادق(ع) از گفتار خداي عزوجل در سوره مائده، آيه 5 كه مي فرمايد: {A{/Bوَ مَنْ يَكْفُرْ بِالْإِيمانِ فَقَدْ حَبِطَ عَمَلُهُ {w38-44w}{I5:5I}/}A} پرسيدم امام فرمود: يعني ترك كند كرداري را كه بدان اعتراف كرده است و از آن جمله است ترك نماز...»، {V(اصول كافي، ج 4، كتاب الايمان والكفر باب الكفر، ح 5)V}. پس كسي كه نماز مي خواند و گناه هم مي كند مرتكب حرام شده يك كيفر دارد، اما كسي كه نماز نمي خواند و گناه هم مي كند هم ترك واجب كرده و هم مرتكب حرام شده است، دو كيفر دارد و اين دو نفر با هم مساوي نيستند.

مركز فرهنگي نهاد رهبري در دانشگاه ها