عواملي كه مي تواند عبادت و نماز را براي انسان لذت بخش كند چند چيز است: الف) قبل از عبادت انسان خود را مستعد و مهيا سازد؛ يعني، قدري به خود تلقين كند من در صدد نيايش و نماز هستم و سعي كند افكار متفرق را از ذهنش دور كند. ب) حتي الامكان در وقت مناسب نماز بخواند؛ يعني، با كسالت، خستگي و خواب آلودگي وارد نماز نشود. {Aلا تقربوا الصلوة و انتم كسالي!!!A}، {V(نساء، آيه 43)V}. ج) در محيط پر سر و صدا و آشوب به نماز نايستد، بلكه محيط آرام و با فراغتي را انتخاب كند. د) در حين نماز مصمّم بر مراقبت باشد و اگر احياناً افكار ديگري به او هجوم آورد به محض توجّه سعي كند خود را از دام آن افكار برهاند. محبت و عشق از راه آگاهي و انس و برطرف ساختن موانع به دست مي آيد؛ مثل كسي كه اگر به طعم و خواص عسل آگاهي يابد، بدان علاقه مند مي شود و اگر آن را بچشد علاقه اش نسبت به آن افزون مي گردد. حب خدا و اولياي او نيز، از طريق شناخت و معرفت پديد مي آيد. هر اندازه آدمي معرفت خودش را افزون كند و در عمل نيز انس و الفت خود را با خداوند و مقربان درگاهش بيشتر سازد و موانع راه را - كه علايق و وابستگي هاي مادي و دنيايي است - از دل بيرون كند، عشق الهي در دلش افزون تر خواهد شد.

مركز فرهنگي نهاد رهبري در دانشگاه ها