براي اين كه انسان به نماز - كه نوعي ارتباط با خداوند و تشكر از وي مي باشد - اشتياق پيدا كند توجه به چند نكته مفيد است: الف) تفكر و مطالعه راجع به كمال خداوند، ب ) تفكر و مطالعه راجع به نقص خود، ج ) تفكر و مطالعه راجع به نعمت هايي كه خداوند كريم به موجودات (مخصوصاً انسان ها) عطا فرموده است. پس از اين اگر آدمي به اين نتيجه رسيد كه انجام فرمان هاي خداوند شرط بندگي و وفاداري به خالق بخشنده مهربان است و اصولاً انسان نياز به ارتباط با يك نيروي برتر و لايزال دارد و بسياري از ضعف ها و احياناً بيماري هاي روحي وي با اين ارتباط رفع مي گردد و نيز فهميد كه نماز بهترين وسيله و راه جهت برقراري اين ارتباط است، مسلماً به آن اشتياق پيدا خواهد كرد. در خصوص نماز صبح هم برنامه ريزي و رعايت يك سري مسائل لازم است؛ از قبيل: خوابيدن به موقع در شب، ايجاد تمهيداتي جهت بيدار شدن (همانند استفاده از ساعت زنگ دار)، تنبيه نفس در صورت قضا شدن نماز صبح (مثلاً نخوردن يك وعده غذا در آن روز يا روزه گرفتن در روزهاي ديگر) و... . خواندن آيه آخر سوره كهف نيز در بيدار شدن صبحگاهي مفيد است: {H{/Bقُلْ إِنَّما أَنَا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ {w1-5w}{I18:110I}*/}...H}.

مركز فرهنگي نهاد رهبري در دانشگاه ها