نماز، آدمي را از كار زشت نهي مي كند. اين نهي در همه اشخاص، يكسان نيست. براي افراد معمولي و عادي، همين مقدار توجه به خداوند، موجب نظارت بيشتر آنان بر اعمال خود مي گردد و موجب مي شود كه آنها به گناهان نزديك نشوند. در مرتبه بالاتر، كسي كه به معاني و مفاهيم و حقايق نماز توجه مي كند، نسبت به خود و جهان هستي، بينش ژرف تري پيدا مي كند كه به واسطه آن، نيروي مقابله او با گناه فزوني مي يابد. و بالاخره كسي كه نماز را معراج مؤمن مي بيند و خويشتن را در محضر خالق هستي مي يابد و در اين وادي، حقيقت خويش را مشاهده مي كند، پيش از ديگران بر دوري و تنفر از گناه قدرت پيدا مي كند.

مركز فرهنگي نهاد رهبري در دانشگاه ها