ا تبريك به شما به مناسبت هدفي كه در پي آن هستيد و گوهر يگانه اي كه به صيد آن روي آورده ايد. {Sدست از طلب ندارم تا كام من برآيد# يا تن رسد به جانان يا جان زتن برآيدS} گام اول در اين راه طلب است، شما مسلماً تاكنون لذت نرم دلي را چشيده ايد كه اكنون به دنبال هستيد. چه كساني رقيق القلبند؟ خداوند در سوره مباركه مريم مي فرمايد: «كساني هستند كه هرگاه آيات رحمت ما بر آنها تلاوت شود، اشك ريزان روي اخلاص بر خاك مي نهند»، (مريم ، آيه 58) و به دنبال آن فرموده است: «سپس جانشين آن مردم قومي شدند كه نماز را ضايع نموده و از شهوات پيروي كردند. اينان به زودي گمراهي را درخواهند يافت». حال چه بايد كرد كه در زمره گروه اول قرار گيريم؟ اميد است با عمل به توصيه هاي زير - كه برگرفته از دستورات علماي اخلاق است - بتوانيم به مقصود نائل گرديم. در اين زمينه چند عرصه وجود دارد كه بايد به آن پرداخته شود :1- عرصه نظر 2- عرصه عمل {Tعرصه نظري:T}{H{/Bإِنَّما يَخْشَي اَللَّهَ مِنْ عِبادِهِ اَلْعُلَماءُ{w11-16w}{I35:28I}/}H}{M؛ تنها مردمان دانا و عالم از خدا، خشيت و خوف دارند M} بنابراين با تفكر و تدبير درباره آفرينش و عظمت الهي و مطالعه در آفاق و انفس است كه آدمي به علم دست مي يابد؛ علمي جهت دار و معنادار كه شخص در پرتو آن به عظمت هستي و خالق آن، پي مي برد و آن گاه كوچكي و حقارت خويش را در برابر او درمي يابد. اين سير همان حركتي است كه در ادعيه مأثوره به ما تعليم داده شده است. در دعاي كميل مي خوانيم: خدايا! به آن رحمت گسترده و خضوع و ذلت همه موجودات در مقابل آن و به آن عظمت عالمگير و به آن عزت ... قدرت ... نور ... سلطنت ... علم و ... . اين روند برگرفته از قرآن است كه مي فرمايد : «آنهايي كه در هر حالت خدا را ياد مي كنند و دائم در خلقت آسمان ها و زمين تفكر مي كنند و مي گويند: پروردگارا ! اين دستگاه با عظمت را بيهوده نيافريده اي»، ( سوره آل عمران ، آيه 191) پس بايد دائماً داراي سير فكري بود تا اين حقيقت بزرگ هيچ گاه فراموش نشود. اين همان تفكري است كه يك ساعت آن به اندازه هفتاد سال عبادت ارزش دارد. در اين زمينه موارد زير پيشنهاد مي شود : الف) همواره از خداوند طلب توفيق كرده و از او بخواهيد كه شرايط را براي نيل شما به مطلوب خود فراهم آورد. ب ) تلاوت آيات قرآن (در زمينه آفرينش و نعمت هاي الهي و ...) و تدبّر كافي پيرامون آن. ج ) شركت در مجالس وعظه و به دنبال موعظه گر بودن. د ) مطالعه احوال خاشعان و بندگان مقرّب خداوند. ه ) همواره مرگ را مدّ نظر داشتن. در اين زمينه رجوع شود به: فضيلت هاي فراموش شده، نشان از بي نشان ها، اشعار عطار، مولانا و ... {Tعرصه عملي : T} 1- پرهيز از پرخوري و خالي نگاه داشتن شكم و به اندازه ضرورت و نياز خوردن. 2- پرهيز از تجمّلات در زندگي و پرداختن به آنچه كه موجب غفلت و نسيان شود. 3- پرهيز از پرخوابي. البته در موارد فوق نبايستي كار به افراط كشيده شود و با زهدهاي افراطي، بدن دچار آسيب گردد. 4- اشتغال به ذكر قلبي و زباني خداوند (چنان كه گفته اند 100 مرتبه ذكر «يا رحمان» موجب نرم دلي مي گردد). 5- استفاده از فرصت هاي ويژه در شبانه روز براي عبادت خصوصاً مقارن اذان صبح. 6- پرهيز از گناه. ضمناً براي نماز شب لازم نيست ساعتي قبل از اذان بيدار شويد، بلكه اگر تنها ده دقيقه به اذان بيدار شويد، مي توانيد نماز شب را به جا بياوريد. در آغاز آداب آن را فعلاً به جا نياوريد و تنها به يازده ركعت اكتفا نماييد. هم چنين براي خواندن نماز شب سعي كنيد دوست مناسبي پيدا كنيد تا يك شب او شما را بيدار كند و شب ديگر شما وي را از خواب بيدار سازيد. اميد است با عمل به برنامه هاي فوق و رسيدن به نتيجه ما را نيز دعا كنيد. {Sاي خداي پاك بي انباز و بار# دست گير و جرم ما را درگذارS} {Sباده ما را سخن هاي رقيق # تا تو را رحم آورد بر ما شفيق S} {Sهم دعا از تو اجابت هم زتو# ايمني از تو مهابت هم زتوS}

مركز فرهنگي نهاد رهبري در دانشگاه ها