نامه حاكي از صداقت و سلامت فطرت شما به دست ما رسيد و از اين كه به ما اعتماد كرده ايد سپاسگزاريم. خواهر ارجمند! ايمان و گرايش به عبادت در برابر آفريننده با عظمت هستي در ضمير و سرنوشت تمامي انسان ها نهفته است. شما نيز اگر چه در محيطي قرار نداشته ايد كه اين انگيزه متعالي را در شما رشد دهد. ولي فطرت سليم شما را دعوت به پرستش و عبادت در مقابل پروردگار يگانه نموده است. به هر حال گذشته ها گذشته است. بحمدالله شما اكنون نه تنها عباداتي كه به مثابه غذاي روح و نياز همواره آدمي است بجا مي آوريد. بلكه نگران آن هستيد كه چرا توجه و حضور قلب شما در نماز بيشتر نيست. بايد بگويم اگرشما دربرابر اين پديده بي تفاوت بوديد خودش مسأله بود. ولي اين احساس كه بايد نماز داراي روح و معنا باشد انگيزه اي ارزشمند و تعالي دهنده است چيزي كه هست بايد راه عملي ساختن آن را فراهم نمود. براي اين كه در نماز توجه و حضور قلب پيدا كنيد رهنمودهاي زير مي تواند موءثر باشد: 1- توجه به فلسفه نماز و اين كه چرا بايد نماز بخوانيم. شما بايد سعي كنيد اين نكته را با تفكر و مطالعه همانند يك مسأله رياضي براي خود حل كنيد. مسلما با تفكر و تعقل درخواهيد يافت كه اولا خداوند بي نياز مطلق است. بنابراين او را به نماز و نياز ما احتياجي نيست. پس اگر فرمان به نماز داده جز صلاح و رشد ما را اراده نفرموده است؛ زيرا آدمي جز در سايه عبادت آرام و قرار نگرفته و علاوه بر خلاهاي روحي زمينه هاي تربيت نيز در او بي رنگ مي گردد. 2- مدد خواستن از خداوند جهت توفيق براي نماز با خضوع و خشوع. 3- توجه به آداب و مقدمات نماز از قبيل: وضو اذان و اقامه. در كتاب هاي حديث آمده است: شخصي از پيامبر(ص) درخواست كرد كه راهي به او بنماياند تا حضور قلب بيشتري در نماز پيدا كند حضرت او را به شاداب گرفتن وضو فرمان دادند. بنابراين وضوي شاداب و با آداب خود در حضور قلب انسان در نماز موءثراست. 4- فرا گرفتن معاني كلمات و جملاتي كه در نماز ادا مي شود و تعمق در معاني آنها. 5- انتخاب وقت و زمان و مكان مناسب براي نماز. 6- توجه به اين كه مبدأ و منتهاي انسان خداوند است و آنچه در اين بين است براي امتحان آدمي و ابزاري جهت رشد و كمال اوست.

مركز فرهنگي نهاد رهبري در دانشگاه ها