عرفاي بالله نماز را در ميان همه عبادات جامع و بزرگ ترين مركب راهوار انسان در نيل به وصول و لقاي الهي شمرده و آن را مشتمل بر مقاماتي مي دانند كه اوج آن در سجده دوم هر ركعت است كه مقام فناي في الفنأ است و اما عبادت سر خلقت آدمي است و اظهار تذلل و خضوع منبسط است كه عين فقر و فاقه و احتياج است در برابر غني بالذات و كامل مطلق و اين تذلل بر ناحيه كل عالم تكوين رسم شده و در عبادت تشريع نيز هماهنگ با تكوين مي گردد و در تمام مراحل و مقامات بايد وجود داشته باشد. براي آگاهي بيشتر ر . ك : «آداب الصلوه» امام خميني «قدس سره» و نيز «اسرار عبادت» آيه الله جوادي آملي.

مركز فرهنگي نهاد رهبري در دانشگاه ها