آيا به پدر و مادري كه به نماز اهميتي نمي دهند، ولي از نظر محبت و صميميت و رفاه فرزندان سنگ تمام مي گذارند مي توان پاي بند بود؟


لزوم احترام به پدر و مادر هر چند در مسير صحيح نباشند، مطابق با رفتار و اصول انساني است. هر فرزند اين نكته را خوب مي داند كه پدر و مادرش در راه پرورش و تربيت او دچار زحمات طاقت فرسايي شده اند كه هرگز نمي تواند حتي اگر تا آخر عمر به آن ها خدمت كند، گوشه اي از زحمات ايشان را جبران كند. از پيامبر گرامي(ص) سؤال شد كه حق پدر چيست، فرمود: اين كه او را اطاعت كني تا وقتي زنده است.(1) سؤال شد: حق مادر چيست، فرمود: هيهات هيهات اگر به شمار ريگ هاي بيابان و قطره هاي باران در خدمت مادر بايستد، معادل با يك روز كه در شكم او بوده است، نخواهد بود.(2)

در احترام به پدر و مادر فرقي وجود ندارد. نيكي به والدين، مسلمان و كافر ندارد. فرقي در حرام بودن عقوق والدين نيست بين اين كه مؤمن باشند و اهل عبادت و طاعت، يا اين كه كافر باشند و معصيت كار. در سورة لقمان مي فرمايد: اگر پدر و مادر كوشش كنند كه براي خدا آن چه كه نمي داني، شريك قرار دهي (يعني به تقليد كوركورانه تو را امر به شرك كنند)، پس ايشان را فرمان مبر، ولي با ايشان در دنيا به نيكي و خوبي مصاحبت كن كه پسنديدة شرع و مقتضاي كرم مي باشد.(3)

امام باقر(ع) فرمود: سه چيز است كه خدا استثنايي در آن قرار نداده است:

1ـ ردّ امانت به صاحبش، مؤمن باشد يا كافر،

2ـ وفاي به عهدي كه با كسي نموده، مؤمن باشد يا كافر،

3ـ نيكي به پدر و مادر، مؤمن باشند يا كافر.(4)

پدر و مادري كه به نماز اهميت نمي دهند، نه از اين بابت است كه اعتقادي به آن ندارند، شايد از فوائد و اهميت نماز اطلاع كافي ندارند. در اين گونه موارد، امر به معروف و نهي از منكر لازم است، به شرطي كه با رعايت حال و در نظر گرفتن تمام جوانب، همراه با ادب و احترام باشد.

پي نوشت ها:

1. مستدرك وسائل الشيعه، كتاب نكاح، باب 70، ص 628.

2. همان.

3. لقمان (31) آية 15.

4. اصول كافي، ج 2، ص 129.



دفتر تبليغات اسلامي

بازگشت