طبق نظر امام (ره):

وطن جايي است كه انسان براي اقامت و زندگي خود اختيار كرده است مثلاً شهر يا روستا، خواه در آنجا به دنيا آمده و وطن پدر و مادرش باشد يا خودش آن جا را براي زندگي اختيار كرده است. (1)

تا انسان قصد ماندن هميشگي در غير وطن اصلي خودش را نداشته باشد آنجا وطن او به حساب نمي آيد. (2)

اگر قصد دارد در محلي كه وطن اصلي او نيست مدتي بماند و بعد به جاي ديگري برود آنجا وطن او به حساب نمي آيد مانند دانشجويي كه مدتي براي تحصيل در شهري مي ماند. (3)

كسي كه در دو محل زندگي ميكند مثلاً شش ماه در شهري و شش ماه در شهر ديگر مي ماند و هر دو را براي زندگي هميشگي اش اختيار كرده است هر دو وطن اوست و اگر بيشتر از دو محل را براي زندگي خود اختيار كرده باشد اشكال دارد و بايد احتياط مراعات شود. (4)

اگر انسان بدون قصد ماندن هميشگي در جايي آن قدر بماند كه مردم او را اهل آنجا بدانند آنجا براي او حكم وطن را دارد.(5)

اگر به جايي برود كه پيشتر وطن او بوده و هم اكنون از آنجا صرف نظر كرده است نبايد نما ز را تمام بخواند، اگر چه وطن ديگري هم براي خود اختيار نكرده باشد. (6)

حال اگر شوهر شما آنقدر در گناباد زندگي كرده كه مردم آنجا را وطن او مي دانند بايد نمازش را تمام بخواند و روزه اش را بگيرد و اگر قصد برگشت به روستاي پدر و مادرش را براي زندگي ندارد آنجا ديگر وطن او محسوب نمي شود و مشهد در صورتي وطن ايشان به حساب خواهد آمدكه يكي از شرايط ذكر شده در رسالة امام (ره) را دارا باشد.

در پناه الطاف الهي موفق باشيد.







منابع و مآخذ:

1ـ توضيح المسائل امام خميني (ره) مسأله 1329

2ـ همان، مسألة 1331

3ـ همان، مسألة 1330

4ـ همان، مسألة 1332

5ـ همان، مسألة 1331

6ـ همان، مسألة 1334





مؤسسه پيوند با امام