شوهرم آدم خوبي است، ولي متأسفانه زياد مقيد به انجام امور ديني نيست. گاهي نماز مي خواند و گاهي نماز نمي خواند، ولي با عقايد و اعمال مذهبي مخالف نيست. در اين باره مرا راهنمايي كنيد.


سهل انگاري در انجام وظايف عبادي و از جمله نماز، ريشه در تربيت خانوادگي دارد و اين موضوع همان طوري كه در نامه مرقوم داشته ايد، دربارة همسرتان تطبيق مي كند. بنابراين تسامح ايشان، نشانه عدم اعتقاد به نماز و بي مبالاتي به آن نيست. متأسفانه عادت نكردن به نماز در دوران كودكي و نوجواني، چنين مشكلاتي را در دوران جواني و بزرگسالي به وجود مي آورد. در اين شرايط، با توجه به اين كه همسرتان فردي تحصيل كرده است، كتاب هايي را كه دربارة نماز به نگارش درآمده است، در اختيار ايشان قرار دهيد و در اين باره با يكديگر صحبت كنيد و از راه اظهار محبت و دوستي، انجام فريضة بزرگ الهي را از ايشان بخواهيد. در وقت نماز او را به آرامي از خواب بيدار كنيد و مدتي به اين كار ادامه دهيد و رضايت خود را از اين عمل ابراز كنيد و وي را مورد تشويق قرار دهيد. قطعاً برخورد شما در او اثر خواهد گذاشت.

معاشرت و رفت و آمد با افراد متدين و شركت دسته جمعي در مراسم مذهبي در اين جهت بسيار مؤثر است. كتاب هاي ذيل جهت مطالعه پيشنهاد مي شود:

1- از ژرفاي نماز، آيت الله خامنه اي،

2- سيري در اسرار نماز، عقيقي بخشايشي،

3- نماز تسليم انساني عصيان گر، جلال رفيع،

4- نماز يعني رهبري، سيد ابوالفتح دعوتي،

5- يكصد دو چهارده نكته دربارة نماز، محسن قرائتي،

6- پرتوي از اسرار نماز، محسن قرائتي،

7- اسرار عبادت، آيت الله جوادي آملي.





[1] محمد علي سادات، راهنماي پدران و مادران، ج 2، ص 122.



دفتر تبليغات اسلامي

بازگشت