حجاب از دو جهت ميشود نگاه كرد:

1 - از جهت حفظ عفّت فردي و عمومي

2 - از جهت رعايت ادب

رعايت حجاب چه توسط مرد و چه زن، با تفاوتي كه در كيفيت و مقدار آن وجود دارد، از يك نگاه باعث حفظ عفّت فرد و جامعه ميشود، كه از اين نظر جاي بحث نيست.

اما از نگاه دوم علاوه بر اين كه حجاب در برابر نامحرم باعث حفظ عفّت و پاكي و تقواي فرد و جامعه است، نوعي رعايت ادب است، يعني هنگامي كه انسان به ملاقات شخص مهمي ميرود، سعي ميكند وضع لباس خود را ملاحظه كند. انساني كه به ملاقات پروردگار ميرود و مشغول نماز ميشود، رعايت ادب و نزاكت اين است كه دكمه لباسهايش را ببندد، لباسهاي نظيف بپوشد، از عطر استفاده كند، وضع سر و موها و صورتش منظم باشد و...

رعايت ادب يك خانم در برابر خدا اقتضا ميكند بدن او پوشيده باشد، خواه با چادر يا با لباس ديگر، گرچه در موقع نماز فرد نامحرمي در آن مكان نباشد.

بنابراين حفظ حجاب در موقع نماز به جهت رعايت ادب در برابر پروردگار است. البته فلسفه واقعي احكام شرعي بر ما معلوم نيست. در روايات آمده است كه علي بن جعفر از برادرش امام موسي به جعفر (ع) پرسيد: زني كه هيچ وسيله پوششي براي نماز به جز ملحفهاي ندارد، چگونه نماز بخواند، حضرت فرمود: ملحفه را به خود بپيچد و سر خود را با آن بپوشاند و نماز بخواند.(1)

رواياتي نظير اين روايت موجود است. در اين مورد به غير از روايات، ادعاي اجماع و اتفاق نيز شده است.(2)

پينوشتها:

1 - وسائل الشيعه، ج 2، ص 405، باب 128 از ابواب لباس مصلّي.

2 - مستمسك العروة الوثقي، ج 5، ص 254.



دفتر تبليغات اسلامي