درخصوص سؤال شما بايد گفت :

اولاً: قانونگذار احكام ومقررات ديني، خداوند متعال است كه همة نيازهاي انسان وجهان را مي شناسد چون پديد آورنده وآفريدگار آنها است وهمة راه هاي سعادت وتكامل را مي داند چون گسترة علمي او نامحدود وبي انتها است وپيوسته درصدد شكوفا سازي استعدادهاي انسان و جهان است چون حكيم فياض وربالعالمين است.

از اين رهگذر همة بايدها ونبايدهاي او داراي علت، حكمت و مصلحت بوده وهدفدار است كه شناخت برخي ازآنها تاكنون براي بشر حاصل نگرديده ولي راه براي پژوهش، كنكاش وجستجو همواره باز وروندگان آن مورد تشويق الهي اند كه مورد پرسش از اين قبيل است واز معصومين ع نيز ظاهراً سؤال نشده است.

لازم به يادآوري است ندانستن وعدم شناخت فلسفه حكم چيزي از عبوديت وبندگي نمي كاهد، بلكه وسيله وابزار آزمايش نيز مي باشد.

افزون برآنچه گفته شد نسبت پيامبران الهي به عموم انسان ها نسبت طبيبان حاذقي است كه در درمان دردها ورفع نيازمنديها چنانچه درمان بيماري را ويا عطاي دارو ودواي مناسب را متوقف به يادگيري وفهم علمي خواص وآثار دارو، درمان كنند براي عموم مردم عسر وحرج پيش مي آيد وغالباً چنين استعدادي را ندارند ازاين رو طبيب بيآنكه دربارة خواص وتأثيرات علمي واسرار دقيق داروي خود مطلبي بگويد بيماران را مداوا مي كند ونسخه مي نويسد ودارو ميدهد مگر آنكه استثنائاً بيماري از خواص علمي داروها وچگونگي وچرائي وكيفيت تأثير آن دارو سؤال كند كه دراين صورت نيز طبيب به اندازة درك وفهم او پاسخ خواهد داد نه آنكه همه دلائل واسرار آن را بازگو كند، پيامبران درارائه احكام نجات بخش الهي مانند طبيبان چنين كرده اند واگر سؤالي را هم درخصوص فلسفة احكام گفته اند به تناسب فهم ودرك سؤال كننده بوده است نه همة آنچه مي توانسته گفته شود يا ناگفتني بودهنحن معاشرالانبياءنكلم الناس علي قدر عقولهم

ثانياً : يك مسلمان واقعي نه تنها خودش به دستورات دين اسلام عمل مي نمايد بلكه مبلغ آن هم مي باشد، بهترين روش تبليغ هم تبليغ عملي است همانطور كه اولياي دين فرموده اند : كونوادعاة الناس بغير السنتكم (مردم را با غيرزبان يعني با اعمالتان به سوي حق وحقيقت دعوت كنيد)

وبه همين دليل فرموده اند كه مستحب است تمام واجبات، علناً وآشكارا انجام گيرد ومستحبات هم اگر براي جذب وتشويق ديگران باشد بهتر ا ست آشكارانجام شود واما نمازظهر وهمچنين نماز عصر، چون درروشني هوا انجام ميگيرد جنبة تبليغي آنها محفوظ است وكساني كه اورا مي بينند مي فهمند كه نماز مي خواند فلذا اگر آمادگي داشته باشند به ياد خدا مي افتند ومشغول نماز مي شوند، اما نماز صبح و مغرب وعشاء ونافله هاي شب چون معمولاً درتاريكي واقع ميشوند دستور داريم كه اين نمازها را با صداي بلند بخوانيم تا اگر جسم افراد درحال نماز معلوم نشود، صداي آنها شنيده شود.

ثالثاً : اگر به عنوان مثال نماز مغرب وعشاء وصبح درمكاني پرنور اقامه شود بازهم به خاطر محترم شمردن وحفظ قانون آن بلندخوانده مي شود كه دراين مورد نمونه هاي زيادي در فقه شيعه ديده مي شود. مثلاً آمده كه : اگر كسي درحج وظيفه اش تراشيدن سرباشد،ولي سرش مو نداشته باشد كشيدن تبغ برسرش كفايت مي كند واين عمل به حاي سرتراشيدن محسوب مي شود.1





1) با استفاده از كتاب فلسفه اسرار احكام، ج2،محمد وحيدي،ص224به بعد



مؤسسه پيوند با امام