براي تحقق آن روح نماز در روايات توصيه هايي شده است كه از آنها تحقق خشوع در حين نماز است و مراد از آن اعم از خضوع و خشوع است.

خضوع يعني اعضاء و جوارح ظاهري در حين نماز كنترل شود و خشوع آنكه مجموعة جوارح باطني را كنترل كند سئل النبي (ص) ما الخشوع؟ قال: التواضع في الصلاة و ان يقبل العبد بقلبه كله علي ربه (خشوع ، تواضع در نماز و اينكه آدمي با قلب دل بر خداوند روي كند)و اين كنترل و حفظ اعضاء و جوراح ظاهر و باطن مقدمه براي حضور قلب و توجه تام به نماز مي شود كه از توجه به معاني الفاظ شروع شده و كم كم توجه او بخدا بصورت تام خواهد بود و راههاي ذيل توصيه مي شود:

الف- زمينة مشغوليت فكر وحواس خود را كم نمايد در حين نماز.

ب- اهميت نماز و اينكه آن ملاك قبولي بقيه اعمالست مورد توجه باشد.

ج- معاني و تفسير اوراد وا فعال حين نماز را توجه داشته باشد.

د- تعلق و حب دنيا را از دل بيرون كرده باشد.

در اين رابطه خوبست به آداب الصلاة حضرت امام خميني (ره) مراجعه كنيد كه روح واقعي نماز در بيان ايشان توجه به عز ربوبي و ذلت بندگي است كه نمازگزار خود را در فقر مطلق ببنيد و حق تعالي را غناء مطلق و به تعبير ديگر عشق به كمال مطلق در فقير مطلق، خود آينة معشوق نما است و تمام آن خضوع و خشوع در تحقق حقيقت همين معنا تأثير خواهد داشت.





















مؤسسه پيوند با امام