از آنجائيكه قانونگذار احكام و مقررات ديني خداوند متعال است كه همة نيازهاي انسان و جهان را ميشناسد چون پديد آورنده و آفريدگار آنها است و همة راههاي سعادت و تكامل را ميداند چون گسترة علمي او نامحدود و بي انتها است و پيوسته در صدد شكوفا سازي استعدادهاي انسان و جهان است چون حكيم فياض و رب العالمين است.

از اين رهگذر همة بايدها و نبايدهاي او داراي علت، حكمت و مصلحت بوده و هدفدار است كه شناخت برخي از آنها تا كنون براي بشر حاصل نگرديده ولي راه براي پژوهش، كنكاش و جستجو همواره بازو و روندگان آن مورد تشويق الهياند كه مورد پرسش از اين قبيل است و از معصومين ( نيز ظاهراً سؤال نشده است.

لازم به يادآوري است نداشتن و عدم شناخت فلسفه حكم چيزي از عبوديت و بندگي نميكاهد، بلكه وسيلة و ابزار آزمايش نيز ميباشد.

افزون بر آنچه گفته شد نسبت پيامبران الهي به عموم انسانها نسبت طبيبان حاذقي است كه در درمان دردها و رفع نيازمنديها چنانچه درمان بيماري را و يا عطاي دارو و دواي مناسب را متوقف به يادگيري و فهم علمي خواص و آثار دارو، درمان كنند براي عموم مردم عسر و حرج پيش ميآيد و غالباً چنين استعدادي را ندارند از اين رو همچنانكه طبيب بيآنكه دربارة خواص و تأثيرات علمي و اسرار دقيق داروي خود مطلبي بگويد بيماران را مداوا ميكند و نسخه مينويسد و دارو ميدهد مگر آنكه استثنائاً بيماري از خواص علمي داروها و چگونگي و چرائي و كيفيت تأثير آن دارو سؤال كند كه در اين صورت نيز طبيب به اندازة درك و فهم او پاسخ خواهد داد نه آنكه همة دلائل و اسرار آن را بازگو كند، پيامبران در ارائه احكام نجات بخش الهي مانند طبيبان چنين كردهاند و اگرچه سؤالي را هم در خصوص فلسفة احكام گفتهاند به تناسب فهم و درك سؤال كننده بوده است نه همة آنچهميتوانسته گفته شود يا ناگفتني بوده نحن معاشر الانبياء نكلم الناس علي قدر عقولهم





















































مؤسسه پيوند با امام