اگر انسان از روي عمد نماز را ترك كند، جايگاهش جهنم خواهد بود ولي اگر از روي عللي (طـَه،124; مدثر، 40ـ43; مريم،59) ديگر مانند فراموشي، خواب ماندن، و مانند آنها باشد كه به نوعي مقصّر بودن شخص را نرساند،

خداوند از گناه آن شخص گذشته و در قيامت آن را ميبخشد. بنابراين، لازم است انسان هميشه مواظب انجام دادن دستورات الهي در زندگي باشد. البته، انسان تازه بالغ ممكن است از روي عواملي چون آگاهي كافي نداشتن و امثال آن در انجام نماز و روزه كوتاهي داشته باشد كه در صورت طلب بخشش و مداومت بر انجام امر الهي، خداوند نيز او را ميبخشد.

از باب امر به معروف و نهي از منكر، براي همه لازم است كه ديگران را به ويژه اطرافيان و نزديكان و دوستان را به كارهاي خوب آگاهي داده و تشويقشان كرد، و از كارهاي ناپسنديده دور از شأن كرد و در راستاي همين امر، بر پدر و مادر نيز تكليف است كه بچههاي خودشان را به كارهاي معروف امر كرده و آنان را از كارهاي زشت بازدارند نماز نيز يكي از اعمال حسنه و واجبي است كه پدر و مادر از ابتدا بايستي ذهن بچهها را به آن آشنا كنند. بنابراين اگر فرزند به خاطر غفلت و بيتوجهي والدين به نماز و امثال آن كم اهميت باشند نزد خداوند مقصّر شناخته خواهند شد. بالاخره، اگر فرزند به راهنمايي والدين گوش نسپارد، خودش مسئول است هر چند وظيفه راهنمايي والدين، در هر زمان و مكاني كه شرايط پذيرش نصيحت فراهم شد، سر جاي خود محفوظ و باقي است.



فرهنگ ومعارف قرآن