نماز مهم ترين عبادت الهي است، و چنان نقشي در سعادت انسان دارد كه نماز (راز و نياز با خدا) مهم ترين رشته اي است كه انسان را به خداوند پيوند مي دهد.



نماز راز مگوي انسان با خدا و سخن دل و گفتگوي بنده با خدا است

اگر خواهي كه دوست نگسلد پيوند سر رشته نگه دار تا نگهدارد.

با توجه به احكام و مسايل نماز اين مسئله روشن مي شود، مثلاً واجب است انسان نماز را ايستاده بخواند و اگر از ايستادن عاجز باشد، لازم است نشسته بخواند، حتي اگر قادر به نشستن نيست، بايد به پهلوي راست رو به قبل بخواند، و اگر به پهلوي راست هم نمي تواند بخواند، بايد به پهلوي چپ بخوابد. اگر آن هم ممكن نيست، به پشت بخوابد، به طوري كه كف پاها رو به قبله باشد. اگر اين هم ممكن نيست، روي شكم بخوابد به طوري كه سرش به طرف قبله باشد و نمازش را بخواند.(1)

نيز واجب است لباس نمازگزار نجس نباشد، ولي اگر نجس باشد و لباسي غير از لباس نجس ندارد، بايد لباسش را در آورد و برهنه نماز بخواند. اگر بر اثر سرما و ياعلت ديگر نمي تواند بدون لباس نماز بخواند، لازم است با لباس نجس نمازش را بخواند.(2) همين طور است ساير شرايط نماز. از اين دستور مي فهميم كه نماز در هيچ حالي نبايد ترك شود.

جايز نيست انسان به خاطر تحقير شدن نمازش را ترك كند، بلكه بايد نمازش را بخواند و با اين كارش در مقابل آدم هاي بي خبر از واقعيت و سست عنصر و خودباخته مقاومت كند و آن ها را امر به معروف و نهي از منكر نمايد. بداند هر كس عمل به وظيفه كند، پيروز است.

اگر انسان بخواهد به جهت تحقير ديگران و يا خوش آمد آنها، از اطاعت خداوند و جلب محبت او و راز و نياز و عبادت دست كشد، اين انسان را چگونه مي بينيد؟ آيا به خدا و قيامت ايمان دارد؟

انسان نبايد رضايت خدا را به رضايت خلق بفروشد و رضايت مردم را بر رضاي خداوند مقدم بدارد. اگر چنين كند، زيان ديده و از لطف و رحمت خداوند خود را دور كرده و به وادي تزلزل در عقيده و ايمان و سركشي در مقابل فرمان پروردگار و در نهايت دوزخ خواهد افتاد. اگر بخواهيم اين گونه به مسايل نگاه كنيم كه تا نظر ديگران چه باشد و يا مورد تحقير قرار نگيريم، نبايد هيچ پيامبري از طرف خداوند، پيام الهي را به مردم مي رساند، چون بيشترين تحقيرها را پيامبران متحمل شده اند، حتي بسياري از آن ها جان خود را در اين راه از دست داده اند، گرچه انسان ها وظايف ديني خود را انجام ندهند يا كسي اصلاً به خدا ايمان نياورد؛ زيرا خداوند در قرآن فرموده كه مؤمنان غالباً مورد تمسخر انسان هاي بي ايمان قرار مي گيرند. آيا دنيا جز سراي آزمايش است؟ آيا تمسخر و تحقير ديگران، يكي از آزمايش ها براي مؤمن نيست؟

در پايان حديثي از رسول گرامي اسلام(ص) مي آوريم؛ حضرت فرمود: ديني كه در آن نماز نباشد، سودي ندارد.(3)

تو با خداي خويش انداز كار دل خوش دار كـه رحـم اگـر نكنـد مدعـي، خدا بكنـد

طبيب عشـق مسيحـا دم است و مشفق ليك چـو درد در تو نبينـد، چــرا دوا بكنـــد؟!

پي نوشت ها:

1. توضيح المسائل مراجع، ج 1، مسئلة 970 و 971.

2. همان، مسئلة 805 تا 813.

3. فروع ابديت، ج 2، ص 415.



دفتر تبليغات اسلامي