اگر شك كند نماز احتياطي را كه بر او واجب بوده، به جا آورده يا نه، چنانچه وقت نماز گذشته، به شك خود اعتنا نكند اما اگر وقت دارد، در صورتي كه مشغول به كار ديگري نشده و از جايي كه نماز خوانده، بر نخواسته و كاري مثل روگرداندن از قبله (كه نماز را باطل مي كند) انجام نداده، بايد نماز احتياط را بخواند، ولي اگر مشغول كار ديگري شده يا كاري كه نماز را باطل مي كند، به جا آورده، يا بين نماز و شك او زياد طول كشيده، احتياط استحبابي آن است كه نماز احتياط را به جا آورد و نماز را دوباره بخواند. نيز مي تواند بنا بگذارد كه نماز احتياط را بجا آورده و به همان اكتفا كند.(1)

2- موقعي كه مشغول نماز احتياط است، اگر در يكي از كارهاي آن شك كند، چنانچه محل آن نگذشته، بايد به جا آورد، ولي اگر محلش گذشته، بايد به شك خود اعتنا نكند، مثلاً اگر شك كند حمد را خواند يا نه، چنان چه به ركوع نرفته، بايد بخواند، ولي اگر به ركوع رفته، بايد به شك خود اعتنا نكند(2) و نماز او صحيح است.

3- اگر در شماره ركعتهاي نماز احتياط شك كند، بايد بنا را بر بيشتر بگذارد، ولي چنانچه طرف بيشتر شك نماز را باطل مي كند، بنا بر كمتر گذارد.(3)

4- اگر بعد از سلام نماز احتياط شك كند كه يكي از اجزا يا شرايط آن را به جا آورد، يا نه، به شك خود اعتنا نكند.(4)

سجده سهو:

1- اگر شك دارد كه سجده سهو بر او واجب شده يا نه، لازم نيست به جا آورد، ولي اگر مي داند واجب شده اما شك دارد كه به جا آورده يا نه، بايد به جا آورد.(5)

2- اگر در سجده سهو شك كرد كه دو سجده به جا آورده يا يك سجده، بنا را بر يك مي گذارد، ولي اگر بعد از شروع تشهد شك كند، بنا را بر دو مي گذارد. اگر در ذكر سجده شك دارد، اگر محل آن نگذشته، بايد ذكر سجده را بگويد. اگر محل گذشته، نبايد به شك خود اعتنا كند.(6)

پي نوشتها:

1 - 5. امام خميني، توضيح المسائل، مسئله 1226، 1228، 1229، 1230 و 1247.

6. تحريرالوسيله، ج 1، ص 215، مسئله 6.



دفتر تبليغات اسلامي