اگر كسي به مسافرتي كه رفت و برگشت آن هشت فرسنگ , يعني حدود 45كيلومتر باشد برود, باشرايطي نمازش شكسته مي شود:

1 قصد مسافرت هشت فرسخي را داشته باشد; بنابراين كسي كه از اول قصد رفتن به هشت فرسخي را ندارد,نمازش شكسته نمي شود, حتي اگر كم كم به هشت فرسخ منتهي شود.

2 در بين راه از قصد خود بر نگردد; پس اگر قبل از رسيدن به چهار فرسخ , از قصد خود برگردد يا مردّد شود,بايد نماز را تمام بخواند.

3 پيش از رسيدن به هشت فرسخ از وطن خود عبور نكند.

4 براي كار حرام سفر نكند. اگر براي كار حرامي سفر كند, بايد نماز را تمام بخواند; هم چنين اگر به قصد تفريح ,نه براي تأمين زندگي به شكار برود.

5 از كساني كه مانند صحرانشينان كه جاي معيّني ندارند و هميشه خانه به دوش هستند نباشد, زيرا اينان هر كجامسافرت كنند, نمازشان تمام است .

6 آن كه شغل او مسافرت نباشد, مانند راننده ها و حمله دار و معلم يا كارگراني كه هر روزبراي تدريس يا كار به مسافرت مي رود.

7 مسافري كه از وطنش به قصد مسافرت حركت مي كند, بعد از دور شدن از شهر (حد ترخّص ) نمازش شكسته مي شود.

8 اگر مسافري قصد ماندن كم تر از ده روز را داشته باشد, نمازش شكسته نيست و روزه اش صحيح است .

در هر كجا كه نماز شكسته باشد, روزه گرفتن صحيح نيست .

اگر انسان بعد از اذان ظهر از وطنش به قصد مسافرت حركت كند, روزه اش صحيح است , ولي نمازش شكسته است .(1)

(پـاورقي 1.توضيح المسائل مراجع , ج 1 ص 708



دفتر تبليغات اسلامي