وطن اصلي كه همان روستاي محل تولد باشد, تا از آن اعراض (روي گردان ) نشده , در حكم وطن است و در محل فعلي كه محل دوم باشد, حكم مسافررا دارد(1) و با قصد اقامت ده روز, نماز تمام است و مي تواند روزه بگيرد. اگر از وطن اصلي اعراض كرده و محل دوم را

وطن خود قرار داده باشد, نماز در آن جا تمام وروزه صحيح است و نماز در وطن اول قصر است

(پـاورقي 1.امام خميني , استفتائات , ج 1 ص 199



دفتر تبليغات اسلامي