از آغاز تكليف تا دو سال بعد نميدانم چگونه نماز خوانده و روزه گرفتهام، امّا در دوران راهنمايي تمام روزهها را گرفتم، ولي نمازم را گاهي ترك كردم. از اوّل دبيرستان به بعد مرتب نمازهايم را خواندم و روزه هايم را گرفتم. حال نميدانم قضاي روزه هايم را چگونه بگيرم. آيا بايد مثل كساني كه عمداً روزه خوردند، براي هر روز شصت روز روزه بگيرم؟
از فقيه بزرگواري سؤال كردهاند. شخصي مدّت يكصد و بيست روز (چهار سال) روزه نگرفته است. آيا برا هر روز شصت روز بايد روزه بگيرد؟
در پاسخ فرمود: اگر عمداً و بدون عذر شرعي روزه را نگرفته باشد، آري بايد براي هر روز شصت روز روزه بگيرد يا شصت نفر را غذا بدهد و يا به شصت فقير، نفري يك مُدّ طعام بدهد.(1)
مفهوم فتواي فوق اين است كه اگر از روي جهل و غير عمد روزه نگرفته باشد، تنها قضاي روزه كافي ميباشد. گفتني است: اگر كسي توان گرفتن شصت روز روزه يا اطعام شصت فقير را نداشته باشد، هر چند مُدّ طعام كه ميتواند بدهد، كافي است. اگر اصلاً نميتواند روزه بگيرد يا اطعام كند، استغفار كند، اگر چه مثلاً يك مرتبه بگويد: استغفراللَّه. البته در فرض اخير احتياط واجب آن است كه هر موقع بتواند كفاره را بدهد.(2)
پي نوشتها:
1. رهبر انقلاب، توضيح المسائل مراجع، ج 1، ص 1019، سؤال شماره 834.
2. توضيح المسائل مراجع، ج 1، ص 964، مسئله 1660.
دفتر تبليغات اسلامي