شيخ طبرسي در مكارم اخلاق نقل ميكند از پيامبر(ص) كه به ابوذر فرمود: كسي كه اطاعت خداوند متعال را بنمايد، پس ذكر او را نموده است، اگر چه نماز و روزه و تلاوت قرآنش كم باشد. با توجه به اين روايت، منظور از اطاعت خداوند چيست؟ آيا منظور اطاعتي عملي و توحيد عملي است؟ چنان كه سعدي فرمود: مراد از نزول قرآن تحصيل سيرت خوب است، نه ترتيل سورت مكتوب.


منظور حضرت اين است كه اگر كسي واجبات خود را انجام دهد و محرّمات را ترك كند، وظيفهاش را انجام داده و اهل بهشت است و اطاعت كامل از پروردگار را دارد، حتي اگر كارهاي مستحبي را كمتر انجام دهد، زيرا كارهاي مستحبي مانند نمازهاي مستحبي و قرائت قرآن اگرچه بسيار خوب و مطلوب است، ولي وظيفه واجب نيست. بعضي از مردم وظائف واجب خود را انجام نميدهند يا كامل و صحيح انجام نميدهند، ولي مستحبات را بسيار انجام ميدهند. حضرت ميخواهد بفرمايد مهم اين است كه انسان وظائف واجب خود را انجام دهد، نه اين كه آنها را رها كرده و به مستحبات بچسبد. انجام مستحبات فضل است و انجام واجبات و ترك محرّمات، فرض است.

برخي از مردم ترك واجب كرده و سنت به جا ميآورند. نماز شب ميخوانند، ولي فحاشي ميكنند! مال مردم را ميخورند و خمس و زكات نميدهند، ولي نماز نافله ميخوانند!



دفتر تبليغات اسلامي

بازگشت