زن باتوافق و رضايت شوهرش مي تواند از خانه بيرون برود, ولي اگر شوهر قلباً راضي نباشد ياصريحاً اظهار نارضايتي كند, جائز نيست از خانه بيرون برود, مگر در مواردي ,(1) از جمله :

1 خارج شدن از منزل براي كسب معارف اعتقادي به مقدار ضروري و لازم و براي يادگيري وظائف شرعي .

2 خروج از منزل براي معالجه و درمان , در صورتي كه در منزل ممكن نباشد.

3 خروج از منزل در صورتي كه بر ماندن در خانه احتمال ضرر جاني يا مالي يا آبرويي مترتب شود.

4 خروج از خانه براي انجام واجبات عيني , مانند سفر حج و شركت در انتخابات يا نجات دادن نفس محترمه اي , مثلاً كسي در حال غرق شدن يا سوختن است .

5 چنانچه ماندن در منزل توأم با عسر و حرج شديد و غير قابل تحمل باشد.

6 چنانچه در ضمن عقد نكاح شرط كرده باشند زن بتواند از خانه بيرون رود و از خود سلب محدوديت كرده باشد.

7 خروج براي تأمين معاش , چنانچه شوهر او قادر به آن نباشد يا از انفاق سرپيچي كند.

8 خروج از منزل براي تظلّم و دادخواهي .

در غير اين موارد خارج شدن از خانه بدون اجازهء شوهر جايز نيست .(2)

(پـاورقي 1.توضيح المسائل مراجع , ج 3 مسئله 2412

(پـاورقي 2.آيت اللّه فاضل لنكراني , جامع المسائل , ج 1 ص 460



دفتر تبليغات اسلامي