علّت و فلسفة احكام (يا حداقل برخي از احكام) بر كسي روشن نيست. اين كه چرا نماز صبح دو ركعت است يا نماز ظهر چهار ركعت يا چرا حمد و سورة نماز صبح و مغرب و عشا بايد بلند خوانده شود، فلسفة آن روشن نيست. اين عبادات بر اساس دستور پيامبر و طبق عمل آن بزرگوار انجام مي شود. پيامبر(ص) فرمود: صلوا كما رأيتموني أُصلّي؛[10] همان طور كه من نماز مي خوانم شما بخوانيد. اعمال حج و ساير عبادات نيز بر اساس سنّت و روش پيامبر(ص) است.

آنچه در عبادت بايد مورد توجه باشد، عبوديّت و بندگي است. امام رضا(ع) در زمينة فلسفه و اسرار نماز مي فرمايد: علت تشريع نماز اين است كه توجه و اقرار به ربوبيت پروردگار است، اعتراف به گناهان و تقاضاي بخشش از معاصي گذشته، مبارزه با شرك و بت پرستي و قيام در پيشگاه پروردگار در نهايت خضوع و تواضع، نهادت پيشاني بر زمين در هر روز براي تعظيم پروردگار. هدف از نماز اين است كه انسان همواره هشيار و متذكر باشد، گرد و غبار فراموشكاري بر دل او ننشيند، مست و مغرور نشود ... علاوه بر اين كه مداومت ذكر خداوند در شب و روز كه در پرتو نماز حاصل مي گردد و سبب مي شود كه انسان مولا و مدبّر و خالق خود را فراموش نكند و روح سركشي و طغيانگري بر او غلبه ننمايد.[11]

[10] بحارالأنوار، ج 82، ص 275.

[11] تفسير نمونه، ج 16، ص 294، به نقل از وسائل الشيعه، ج 3، ص 4.



دفتر تبليغات اسلامي