نمازهاي يوميهاي را كه زن در حال حيض يا نفاس نخوانده، قضا ندارد،(1) ولي روزهها قضا دارد.(2)

اگر به واسطه مرضي روزه رمضان را نگيرد و مرض او تا رمضان سال بعد طول بكشد، قضاي روزههايي را كه نگرفته، بر او واجب نيست و بايد براي هر روز يك مد كه تقريبا ده سير (750 گرم) است، طعام يعني گندم يا جو و مانند اينها به فقير بدهد.(3) البته چنان چه از سالهاي گذشته قضا بر عهده داشته باشد و نگرفته باشد و فعلا نتواند بگيرد، بايد وصيت كند بعد از مرگش قضا كنند.

پي نوشتها:

1 - همان، مسئله 1370.

2 - تحرير الوسيله، ج 1، ص 298.

3 - همان، توضيح المسائل، مسئله 1703.





دفتر تبليغات اسلامي