علت و فلسفه بسياري از احكام بر كسي روشن نيست، ولي اين مقدار بر همه كس معلوم است كه وظيفه هر انسان در برابر پروردگار اطاعت و عبادت است. پرستش خدا عقلاً (به جهت سپاس و تشكر يا حق پرستش او يا نياز انسان به پرستش و...) بر انسان لازم و واجب است. نماز بهترين نمونه ذكر و حمد و شكر الهي است: أقم الصلوة لذكري؛ نماز بر پا دار تا ذكر و ياد من در قلبت جاي گيرد.(1)

اميرالمؤمنين(ع) در مناجات خود ميگويد: الهي كفي بي عزّاً أن أكون لك عبداً و كفي بي فخراً ان تكون لي رباً؛ اي خداي من! بندگي من باعث عزت من است و خدايي تو بر من باعث فخر و مباهات من است.

پس علت اصلي عبادت و نماز روشن است. اما فلسفه كيفيت نماز و تعداد ركعات آن مانند بسياري از احكام به طور كامل روشن نيست. اين مقدار نماز را پيامبر(ص) در معراج آموخت و به مسلمانان دستور داد و فرمود: صلوا كما رأيتموني أصلي؛ همان طور كه من نماز ميخوانم، شما هم بخوانيد.(3) در عين حال ميدانيم كه احكام داراي مصالح و حقايق و آثار حقيقي و واقعي بوده كه خداوند آن را براي انسانها تشريح نموده است.



دفتر تبليغات اسلامي