از آن حضرت روايت شده كه فرمود: انسان مسافر بعد از خواندن نمازهايي كه آنها را به صورت شكسته مي خواند، اين ذكر را بايد سي بار بگويد:
«سُبحان اللهِ و الحَمدُ للهِ و لا الهَ الّا اللهُ و الله اكبر»
خداوند پاك و منزه است، و سپاس او را سزاست، و معبودي جز خداوند نيست، و او بزرگتر است. (1)

در حديث است كه چون معتمد آن حضرت را مسموم نمود حضرت بستري شد و به حال احتضار افتاد. آخرين لحظات عمرش بود كه مقداري داروي جوشانده و ظرفي آب آوردند تا حضرت بنوشد. امام عليه السلام فرمود: وقت نماز صبح است، ابتدا آبي بياوريد تا وضو بگيرم و نماز بخوانم. آب آوردند و حضرت دستمالي در دامان انداخت و به كمك فرزندش حضرت مهدي عليه السلام، وضو گرفت و نماز صبح را خواند. آن گاه از دست مبارك فرزندش امام عصر عليه السلام آن نوشيدني را ميل كرد و چيزي نگذشت كه از دنيا رحلت نمود. (2)

گفته اند: «امام حسن عسكري عليه السلام عابدترين مرد زمان خود بود و بيش از همه به اطاعت خداوند و انجام دستورات الهي مي پرداخت. شب ها را با تلاوت قرآن، نماز و سجود براي خدا تا بامداد سر مي كرد.»
محمد شاكري مي گويد: «امام در محراب مي نشست و به سجده مي رفت و من مي خوابيدم و بيدار مي شدم؛ ليكن ايشان همچنان در حال سجده بودند.» (3)