امام جواد عليه السلام همانند پدر و اجداد پاكش، قبل از هر چيز بنده ي خدا بود، و آثار بندگي در تمام رفتار و كردارش ديده مي شد، عبادت خدا و راز و نياز به درگاه الهي، برنامه ي هميشگيش بود، اخلاص در عبادت و اعمال را به طور كامل رعايت مي كرد، و از هر چيزي كه بوي شرك مي داد، پرهيز مي نمود.
عبدالله بن رزين مي گويد: در مدينه بودم، امام جواد عليه السلام را مي ديدم كه هر روز به مسجد النبي مي رفت و بر پيامبر صلي الله عليه و آله سلام مي كرد، سپس به طرف خانه ي حضرت فاطمه ي زهرا عليهاالسلام بازمي گشت و نعلينش را از پايش بيرون مي آورد و در آنجا نماز مي خواند، و اين كار، روش هر روزه ي آن حضرت بود. (1)