نماز و نيايش در سيره و سخن امام رضا عليه السلام


از امام رضا آورده اند كه در سخني جامع و جالب، در بيان ويژگي هاي شيعيان و رهروان واقعي پيامبر و خاندانش، چنين فرمود:
«فَوَ اللَّهِ مَا شِيعَتُنَا إِلَّا مَنِ اتَّقَي اللَّهَ وَ أَطَاعَهُ وَ مَا كَانُوا يُعْرَفُونَ يَا جَابِرُ إِلَّا بِالتَّوَاضُعِ وَ التَّخَشُّعِ وَ الْأَمَانَةِ وَ كَثْرَةِ ذِكْرِ اللَّهِ وَ الصَّوْمِ وَ الصَّلَاةِ وَ الْبِرِّ بِالْوَالِدَيْنِ وَ التَّعَاهُدِ لِلْجِيرَانِ مِنَ الْفُقَرَاءِ وَ أَهْلِ الْمَسْكَنَةِ وَ الْغَارِمِينَ وَ الْأَيْتَامِ وَ صِدْقِ الْحَدِيثِ وَ تِلَاوَةِ الْقُرْآنِ وَ كَفِّ الْأَلْسُنِ عَنِ النَّاسِ إِلَّا مِنْ خَيْر؛ (1)
به خداي سوگند كه شيعه ي ما نيست، جز آن كسي كه پروا پيشه سازد، و خداي را فرمان برد. شيعيان و رهروان راه ما شناخته نمي شوند، جز به فروتني، و به حق پذيري و خشوع در برابر مقررات خدا، و به امانتداري و اداي امانت، و به ياد هماره ي خدا با زبان و جان و به هنگام تصميم و اقدام، و به روزه داري شايسته، و به نماز و نيايش و فرهنگ آن، و به نيكي به پدر و مادر، و به احساس مسئوليت نسبت به همسايگان محروم، ناتوان، نيازمند و ورشكسته، و به مهر و توجه به يتيمان، و به ويژگي راستي در گفتار و منش و عمل، و به تلاوت شايسته ي قرآن، و نگاه داشتن تيزي زبان از مردم، مگر در كار خير و بيان حقيقت و عدالت در برابر استبدادگران.»

پاورقي

1- الكافي (انتشارات الإسلامية)، ج 2، ص 74.

بازگشت