جابر جعفي مي گويد:
روزي امام باقر عليه السلام مشغول نماز بودند، كه چيزي بر سرشان قرار گرفت. حضرت بدون اعتنا به آن چيزي كه به جهت تعظيم خداوند و حضور قلبي كه در نماز داشت، به نماز خود ادامه دادند تا اين كه امام صادق عليه السلام آمد و آن چيز را از سر پدرش برداشت. (1)