حضرت سيدالشهداء عليه السلام به برادرش فرمود كه: اگر من به لانه ي حيوانات پناه ببرم بني اميه بر من دست پيدا مي كنند مي داند كه او را مي كشند و جناب اميرالمؤمنين عليه السلام مي دانست او را شهيد مي كنند، من عالم مي دانم كه مرا مي كشند حالا كه مي داند خوب چرا توي خانه؟ چرا توي دهليز؟ چرا توي يك بياباني بي اطلاع؟ خوب، حالا كه مرا مي كشند طوري كشته و شهيد شوم كه خون من هدر نرود مظلوميت من برملا بشود، آنها كه بالاخره علي عليه السلام را مي كشتند لذا مي رود به مسجد اگر مسجد هم نمي رفت آن شب او را مي كشتند.
به يك وجه ديگر چه بهتر كه حقانيتشان را بر مردم معلوم كنند، در مسجد سر نماز (مسجد مأمن مردم است) كه قساوت و شقاوت را خوب برساند اين را اختيار كرد، اين مسير را برگزيده است نبايد گفت چرا علي اميرالمؤمنين عليه السلام تن به تهلكه داده چرا؟ قرآن كه مي فرمايد: «وَ لا تُلْقُوا بِأَيْدِيكُمْ إِلَي التَّهْلُكَة» انسان بالاتر از اين حرف هاست.
اينها دست از امام حسين عليه السلام برنمي داشتند به هر طريقي او را مي كشتند، ولي امام جهاد و شهادت را اختيار كرد، و در ميدان جهاد، درس استقامت و آزادي و شهادت و بندگي و معنويت و مناجات و عبادت و برپايي نماز براي تمام انسان ها داد. نماز حقيقي را امام در شب، صبح و ظهر عاشورا به تصوير كشيد، اگر چه فيلمبردار آنجا نبود، ولي انسان با چشم بينا مي تواند الآن هم ببيند چونكه آنها حق بودند و حق هم نابود شدني نيست، تا ابد اين فيلم نماز كربلا زنده و پايدار است.
در قيامت خداوند تمام صف كربلا را به عالم محشر نشان مي دهد، واقعا ركوع و سجود امام ديدني است. واقعا آنها چقدر قسي القلب بودند، كه به قلب نماز و به قلب نمازگزار تير زدند.
دشمنان با اين كار ثابت كردند كه نمازگزار واقعي نيستند، بلكه نمازگزار واقعي امام حسين عليه السلام و يارانش مي باشند، اگر آنها نمازگزار واقعي بودند به نماز و نمازگزار تير نمي زدند. (1)