امام جعفر صادق عليه السلام از قول رسول اكرم صلي الله عليه و آله و سلم شخصيت ملكوتي حضرت صديقه كبري عليهاالسلام را چنين وصف مي كند:
«خداوند نور فاطمه سلام الله عليها را قبل از خلقت آسمان و زمين آفريد.»
عده اي سؤال كردند: «پس فاطمه عليهاالسلام از سنخ انسان نيست؟»
پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم فرمود: «حوريه اي است در لباس انسان».
پرسيدند: «چگونه چنين چيزي ممكن است؟»
رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم فرمود: «خداوند قبل از آنكه آدم را خلق كند، فاطمه را آفريد. در آن هنگام ارواح خلق شده بودند. چون خداوند آدم را خلق كرد، ارواح را بر او عرضه داشت».
پرسيدند: «در آن زمان فاطمه كجا بود؟»
آن حضرت فرمود: «در جايگاه مخصوص خود در ساق عرش».
پرسيدند: «غذايش چه بود؟»
پيامبر جواب داد: «ذكر خدا (تقديس، تهليل، تحميد و تسبيح) و الله اكبر. چون خداوند، آدم را خلق كرد و دوست داشت كه نسل من از فاطمه باشد، او را به سيب بهشتي تبديل كرد. جبرئيل آن سيب را براي من آورد و گفت: سلام و رحمت خدا بر تو اي محمد. اين سيب ميوه اي از ميوه هاي بهشت است كه خداوند براي تو هديه فرستاده است. پس آن را گرفتم به سينه چسباندم. جبرئيل گفت آن را بخور.
سيب را دو نيم كردم. نور درخشان و گسترده اي از آن پرتوافشاني كرد. از آن به هوس افتادم. جبرئيل گفت: اي محمد صلي الله عليه و آله و سلم چرا سيب را نمي خوري، تمام آن را بخور كه اين نور منصوره در آسمان و نور فاطمه در زمين است». (1)

پيامبر خدا صلي الله عليه و آله فرمودند:
اما دخترم، فاطمه، همانا سرور زنان جهان از آغاز تا پايان است. او پاره اي از تنم، نور چشمم، ميوه ي دلم، روح و جانم و حوريه اي به صورت انسان است. هرگاه در محرابش در پيشگاه پروردگار بزرگ و شكوهمندش مي ايستد، نورش براي فرشتگان آسمان جلوه مي نمايد، همانگونه كه نور ستارگان براي ساكنان زمين جلوه مي كند و خداوند عزوجل به فرشتگانش مي گويد: «اي فرشتگان من، به كنيز من فاطمه، سرور كنيزانم، بنگريد كه در پيشگاه من ايستاده و از ترس من گوشت تنش مي لرزد و با دلش به عبادت من روي آورده است. شما را گواه مي گيرم كه پيروانش را از آتش، ايمن ساختم.» (2)