«فاطمه ي زهرا عليهاالسلام» يگانه بانوي جهان و دختر پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله و مادر ائمه اطهار عليه السلام يكي از كساني است كه از همه مردم زمان خويش به نماز بيشتر اهميت مي داد. در تمام سختي ها و مشكلاتش از نماز كمك مي جست. خداوند به جهت اهميت دادن «فاطمه عليهاالسلام» به نماز، بارها جبرئيل را با طبقي از غذاهاي بهشتي به سوي ايشان نازل مي كرد.
در قيامت نماز حضرت «فاطمه عليهاالسلام»، ميزان سنجش، براي نماز زنان مسلمان است، در آن جا نماز زنان مسلمان را با نماز «زهراي اطهر عليهاالسلام» مقايسه كرده و وزن نموده، صحت و فساد آن را مشخص مي كنند. پس نماز زنان محبان «زهرا عليهاالسلام» و پيروان آن بانو، بايد در مسير نماز آن حضرت باشد.
در اين جا مقداري از نماز و عبادت حضرت «فاطمه عليهاالسلام» را متذكر مي شويم تا زنان مسلمان از او پيروي نمايند.
از امام حسن مجتبي عليه السلام فرزند بزرگ حضرت «فاطمه عليهاالسلام» نقل شده است كه فرمود:
«شب جمعه اي بود كه خواب به چشم من نيامد، از اول شب مادرم را ديدم كه در محراب عبادت ايستاد و مشغول نماز است، از سر شب مشغول نماز شد، گاهي در حال قيام و گاهي در حال ركوع و سجود بود تا سفيده صبح طلوع كرد و نماز صبح را هم به جا آورد». (1)
در اين خصوص از امام موسي كاظم عليه السلام نقل شده است كه فرمود: «مادرم فاطمه عليهاالسلام آن قدر روي پاهاي مباركشان ايستاده و نماز خوانده بودند كه ساق هاي پاهايشان ورم كرده و مجروح شده بود». (2)
حسن بصري راجع به نماز و عبادت «فاطمه زهرا عليهاالسلام» چنين مي گويد: در ميان امت پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله كسي عابدتر و نمازخوان تر از فاطمه نبود، آن قدر به نماز ايستاد تا قدم هاي مباركشان ورم نمود. (3)
بعد از رحلت پدر بزرگوارش در حالي كه كتك خورده، پهلويش شكسته شده، بازويش ورم كرده و صورتش نيلي شده بود باز نماز را نشسته به جاي مي آورد. (4)


با پيكر زار و خسته مي خواند نماز
از جور عدو نشسته مي خواند نماز

تا عرضه كند درستي راهش را
با دست و دل شكسته مي خواند نماز

روايتي از پيامبر اسلام صلي الله عليه و آله درباره ي اهل بيتش وارد شده است، تا آن جايي كه فرمود: اما دخترم «فاطمه» كه بزرگ و سرور اولين و آخرين زنان عالم است. او پاره تن، نور چشم، ميوه قلب و روح من كه در دو پهلويم قرار گرفته و او حوراء الانسيه است.
سپس فرمود: هنگامي كه دخترم در محراب عبادت در مقابل پروردگارش قرار مي گيرد، نور او بر ملايكه آسمان تابيد، همان گونه كه نور ستارگان بر اهل زمين مي تابد و موقعي كه مشغول نماز مي شود، خداوند عالم به فرشتگان مي فرمايد: «اي فرشتگان! نظر كنيد به سوي بزرگ كنيزان من، مشاهده كنيد كه چگونه از ترس اعضاء و جوارحش از هم گسيخته شده و با تمام توجه و حضور قلب به عبادت مشغول است».
بعد خطاب به فرشتگان كرد و فرمود: من شما را شاهد مي گيرم كه شيعيان او را در قيامت از آتش جهنم در امان قرار مي دهم و بدنشان را بر آن حرام مي گردانم. (5)