حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام مرتب اذان مي گفت. در كوفه بالاي بام مسجد مي رفت و اذان مي گفت. حتي در شب ضربت خوردن (شب نوزدهم ماه مبارك رمضان) نيز اذان گفتن را ترك نفرمود.
امام علي عليه السلام پس از خواندن نماز شب، به بالاي بام مسجد كوفه مي رفت و انگشتان مبارك را بر گوش مي نهاد و با صداي بلند، به گونه اي اذان مي گفت كه صداي اذان آن حضرت به گوش تمام مردم كوفه مي رسيد. (1)