علت ذكر ركوع و سجود


هشام بن حكم گويد: از امام موسي بن جعفر عليهماالسلام پرسيدم: چرا در ركوع «سُبحان ربّي العَظيم و بِحَمدِه» و در سجده «سبحان ربي الاعلي و بحمده» گفته مي شود؟
امام عليه السلام فرمودند: اي هشام! آنگاه كه رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم را به معراج بردند و او در آنجا نماز خواند، وقتي به ياد عظمت و بزرگي خداوند متعال افتاد كه در آن شب ديده بود، بدنش به لرزه درآمد و بي اختيار به ركوع رفت و در همان حالت فرمود «سبحان ربي العظيم و بحمده».
و چون از ركوع برخاست به سوي حق تعالي، در مقام و جايگاهي بالاتر از حالت قبلي متوجه شد، (از ترس و عظمت حق) به سجده افتاد و فرمود: «سبحان ربي الاعلي و بحمده» و هنگامي كه اين ذكر را هفت بار تكرار نمود، حالت خوف و ترس از او برطرف گرديد و به همين خاطر سنت بر آن قرار گرفت.

بازگشت