«اقامه» به چند معنا آمده است:

1- برگزاري و خواندن نماز؛ يعني، بر هر مسلمان واجب است كه در اوقات معين، نماز بخواند و به عبادت خداوند بپردازد.

2- اقامه و برگزاري نماز در جامعه؛ يعني، علاوه بر خواندن نماز، بايد آن را در جامعه هم اقامه كرد و زمينه هاي تبليغ، ترويج و برگزاري آن را در ادارات، سازمان ها، مراكز آموزشي، مساجد و... فراهم نمود.

برپاداشتن نماز، نخستين شيوه و نشانه ي حكومت صالحان است و اين وظيفه بر دوش تك تك مسلمانان - به خصوص حاكمان و مسؤولان امر - سنگيني مي كند. قرآن مي فرمايد: «الذين ان مكناهم في



[ صفحه 62]



الارض اقاموا الصلاة... [1] ؛ [ياران خدا] كساني اند كه هر گاه در زمين به آنها قدرت بخشيديم، نماز را بر پا مي دارند...».

در تفسير نمونه آمده است: «يكي از صفات مؤمنان اين است كه اگر در زمين، تمكني پيدا كنند و در انتخاب هر قسم زندگي كه بخواهند به آنان آزادي داده شود و در ميان همه ي انواع و اشكال حيات، يك زندگي صالح را اختيار مي كنند و جامعه اي صالح به وجود مي آورند كه در آن جامعه، نماز به پا داشته و زكات داده مي شود...» [2] .

در بعضي از روايات، آيه ي ياد شده به حضرت مهدي (عج) و يارانش و يا آل محمد (ص) به طور عموم، تفسير شده است؛ چنان كه امام باقر (ع) در تفسير آيه ي «الذين ان مكناهم في الارض...» فرمود: «اين آيه تا آخر، از آن آل محمد (ص) و مهدي (عج) و ياران او است» [3] .

3- تبليغ و ترويج فرهنگ نماز؛ يعني، اهل علم و دانش بايد با شيوه هاي نو، هنرمندانه و عامه پسند، به تبليغ و ترويج فرهنگ نماز بپردازند و فلسفه اسرار، آثار و بركات آن را تشريح كنند.



[ صفحه 63]