در روايت هاي پيشوايان دين تأكيد بسياري بر انجام دادن نافله ها شده است؛ زيرا آنها كاستي و نقصان باطني نمازهاي واجب روزانه را جبران مي كنند.

اثر كلي نوافل قرب به خدا و توجه و تذكر بيشتر و طبعا پاكي و دوري از گناه و غفلت است. در حديث قدسي معروفي به نام «قرب



[ صفحه 43]



النوافل» آمده كه خداوند فرمود: «بنده با نوافل به من نزديك مي شود تا جايي كه من چشم او مي شوم كه با او مي بيند و گوش او مي شوم كه با او مي شنود و دست او مي شوم كه با او كار انجام مي دهد؛ يعني، چشم و گوش و دست الهي پيدا مي كند.». [1] .

در خصوص نماز شب آيات و روايات آثار زيادي را ذكر كرده اند؛ مثلا، «مقام محمود و پسنديده در دنيا و آخرت اثر نماز شب شمرده شده، همچنين نوافل موجب جبران نقص در فرائض مي گردد».