«الأمور مرهونة باوقاتها؛ كارها در گرو زمان و فرصت خاص خويشند». [1] .

هر كاري زماني ويژه دارد كه در صورت تحقق يافتن در آن زمان، داراي تأثير بيشتر و مناسب تر خواهد بود. براي مثال غذا خوردن زمان خاصي مي طلبد كه اگر در شرايط و فرصت مناسب خودش باشد، بسيار گوارا و انرژي بخش خواهد بود؛ ولي اگر در زمان و شرايط خاص خود نباشد، نه طعم چسبنده اي دارد و نه مواد آن به طور كامل جذب مي شود و نه نشاط آور است.

غذاي روح نيز چنين است، اوقات نماز فرصت هايي هستند كه نوعا مناسب ترين شرايط براي نماز است، از همين رو نماز



[ صفحه 72]



خواندن در آن اوقات، نشاط آور، انرژي بخش و داراي تأثيرات ويژه است؛ مثلا در مورد نماز ظهر در روايات آمده است «به هنگام ظهر درهاي آسمان گشوده مي شود» [2] .

شخصي از پيامبر (صلي الله عليه وآله وسلم) درباره فلسفه نمازهاي پنجگانه سؤال كرد، حضرت فرمود:

«خورشيد به هنگام زوال (ظهر) در مداري داخل مي شود كه با ورود به آن، هر چيزي كه بر عرش است، خدا را تسبيح مي گويد... و اين ساعتي است كه خداوند بر من و امت من درود مي فرستد...» [3] .

نمازهاي ديگر نيز به همين صورت است. هنگام طلوع فجر شرايط ويژه اي بر جهان حاكم مي شود كه با اوقات ديگر، بسيار متفاوت است. از همين رو نمازگزار در اين مواقع، احساسي متفاوت با ديگر اوقات دارد.