«اقامه» به چند معنا آمده است:

1. برگزاري و خواندن نماز؛ يعني، بر هر مسلمان واجب است كه در اوقات معين، نماز



[ صفحه 65]



بخواند و به عبادت خداوند بپردازد.

2. اقامه و برگزاري نماز در جامعه؛ يعني، علاوه بر خواندن نماز، بايد آن را در جامعه هم اقامه كرد و زمينه هاي تبليغ، ترويج و برگزاري آن را در ادارات، سازمان ها، مراكز آموزشي، مساجد و... فراهم نمود.

برپاداشتن نماز، نخستين شيوه و نشانه ي حكومت صالحان است و اين وظيفه بر دوش تك تك مسلمانان- به خصوص حاكمان و مسؤولان امر- سنگيني مي كند. قرآن مي فرمايد: «الذين ان مكناهم في الارض اقاموا الصلاة... [1] ؛ [ياران خدا] كساني اند كه هرگاه در زمين به آنها قدرت بخشيديم، نماز را برپا مي دارند...».

در تفسير نمونه آمده است: «يكي از صفات مؤمنان اين است كه اگر در زمين، تمكني پيدا كنند و در انتخاب هر قسم زندگي كه بخواهند به آنان آزادي داده شود و در ميان همه ي انواع و اشكال حيات، يك زندگي صالح را اختيار مي كنند و جامعه اي صالح به وجود مي آورند كه



[ صفحه 66]



در آن جامعه، نماز به پا داشته و زكات داده مي شود....» [2] .

در بعضي از روايات، آيه ي ياد شده به حضرت مهدي (عج) و يارانش و يا آل محمد (صلي الله عليه وآله وسلم) به طور عموم، تفسير شده است؛ چنان كه امام باقر (ع) در تفسير آيه ي «الذين ان مكناهم في الارض...» فرمود: «اين آيه تا آخر، از آن آل محمد (صلي الله عليه وآله وسلم) و مهدي (عج) و ياران او است» [3] .

3. تبليغ و ترويج فرهنگ نماز؛ يعني، اهل علم و دانش بايد با شيوه هاي نو، هنرمندانه و عامه پسند، به تبليغ و ترويج فرهنگ نماز بپردازند و فلسفه اسرار، آثار و بركات آن را تشريح كنند.