اهميت نماز در بين همه دستورهاي ديگر اسلام، بدين جهت است كه:

1. نماز روح انسان ها را با مبدأ هستي بخش، مرتبط و متصل مي سازد و با اين ارتباط، روح و جان آدمي را زنده، با نشاط و آرام نموده و او را براي انجام دادن ساير تكاليف و وظايف فردي و اجتماعي آماده مي كند. به اين جهت مي توان گفت؛ نماز موتور محركه ساير اعمال و دستورات اسلامي است؛ زيرا كسي كه به نماز اهميت بدهد، به ساير تكاليف هم اهميت خواهد داد و آنها را با نيت خالص به جا خواهد آورد. اما اگر كسي نماز را براي خدا نخواند، معلوم نيست عمل ديگري را براي خدا انجام دهد. شايد بتوان گفت: چنين فردي، ساير اعمال را يا انجام نمي دهد و يا با نيت صحيح



[ صفحه 42]



به جاي نمي آورد و بهره اي از آن نمي گيرد.

2. خواندن نماز، علاوه بر آنكه انجام دادن يك دستور و واجب الهي است؛ خود مانع از دست زدن به زشتي ها، خلاف ها و گناهان ديگر است. نمازگزار واقعي، از فحشا و منكرات به دور است؛ چنان كه قرآن مي فرمايد: «ان الصلاة تنهي عن الفحشاء و المنكر» [1] .

3. نماز از بعد سياسي، مسلمين سراسر جهان را هر روز به سمت قبله و مردم هر شهر و روستا را در جماعات مساجد، متحد و منسجم مي كند و به آنان شكوه، عظمت و اقتدار مي بخشد. اين خاصيت نماز بدين صورت فراگير و روزانه، در هيچ عبادتي ديگر يافت نمي شود. البته در مراسم حج، مسلمانان گرد خانه طواف مي كنند و متحد و منسجم مي شوند؛ اما حج سالي يك بار و براي افرادي است كه استطاعت اين سفر را دارند؛ ولي نماز هر روز و براي همه افراد است و هيچ زماني در طول شبانه روز نيست كه عده اي به طرف قبله نماز نگزارند.



[ صفحه 43]