نماز و تمامي شرايط و اجزاي آن، داراي فلسفه هايي است كه خلاصه آن به شرح زيراست:

1. تكرار و تلقين به جهت قدرت يافتن فرد بر كنترل خويشتن؛ چرا كه دقت فرد در هر عمل، نوعي تمرين براي اعمال ديگر است؛



[ صفحه 32]



2. ايجاد نظم و هماهنگي در بين نمازگزاران و ايجاد زمينه هاي نظم و جامعه پذيري؛

3. اگر بنا باشد هر كس در هر عملي به نحو دلخواه عمل كند؛ نه تنها زمينه اي براي ارتباط افراد و همسويي آنان فراهم نمي گردد؛ بلكه زمينه اختلاف، تفرقه، اعمال سليقه ها و دوري افراد از يكديگر فراهم مي آيد؛

4. اگر با تمرينات نظامي آشنايي داشته باشيد، در مي يابيد كه تا چه ميزان نظم و ديسيپلين در آن عرصه ها، حاكم است و اين كار تا چه اندازه در ايجاد روحيه نظم و انضباط در افراد تاثير دارد.

دقت هايي كه در مقدمات، مقارنات، شرايط، آداب و ديگر احكام آن مي گردد؛ بر كليه امور زندگي انسان، تأثيرات مثبت و ارزنده اي دارد.