نمازگزار بعد از خواندن سوره ي حمد، بايد يكي ديگر از سوره هاي قرآن كريم را بخواند، البته به غير از چهار سوره اي كه در آنها «سجده واجب» وجود دارد.

در ميان سوره ها، به «سوره توحيد» سفارش بيشتري شده است. سوره توحيد



[ صفحه 47]



كوتاه است، اما معنا ومفهوم آن بسيار زياد است. مي گويند، هنگامي اين سوره نازل شد كه يهوديان، مسيحيان و مشركان از پيامبر(صلي الله عليه وآله وسلم) خواستند تا او خدايش را معرفي كند. پيامبر(صلي الله عليه وآله وسلم) در جواب آنها، اين سوره را خواند. درحقيقت، سوره توحيد همان سوره ي معرفي خدا است.

هنگامي كه «سعدبن معاذ» يكي از ياران پيامبر از دنيا رفت، پيامبر(صلي الله عليه وآله وسلم) خيلي غمگين شد. او با پاهاي برهنه در تشييع جنازه ي سعد شركت كرد و گفت: «نود هزار فرشته از آسمان براي تشييع جنازه ي سعد آمده اند!»

پيامبر (صلي الله عليه وآله وسلم) از جبرئيل پرسيد: «دليل نزول نود هزار فرشته چيست؟»

جبرئيل گفت: «او در هر حال - چه ايستاده و چه نشسته و چه پياده - سوره توحيد را مي خواند!»

سوره توحيد:

- بسم الله الرحمن الرحيم، يعني: «به نام خداوند بخشنده مهربان.»

- قل هوالله احد، يعني: «بگو پروردگار، خداي يگانه است.»

ايمان مانند قلعه اي بزرگ است كه دروازه ي اصلي آن «توحيد و يگانگي خدا» است.

- الله الصمد، يعني: «او خداي بي نياز است.»

ما انسانها به غذا، آب، اكسيژن و خيلي چيزهاي ديگر احتياج داريم، ولي خداي بزرگ به هيچ چيز احتياج ندارد و غني (بي نياز) است.

- لم يلد و لم يولد، يعني: «او نه چيزي را زاييده



[ صفحه 48]



است، و نه از چيزي زاده شده است.»

ما انسانها، هر كدام پدر و مادر داريم، اما خداي بزرگ اين طور نيست.

- و لم يكن له كفواً احد، يعني: «و هرگز براي او همتا و همانندي نبوده است.»