اهميت ندادن به اوقات نماز و سستي در نماز اول وقت، مورد نهي و كراهت شديد ائمه عليهم السلام بخصوص امام رضا عليه السلام قرار گرفته است:

«من قوله تعالي: ويل للمصلين، الذين هم عن صلاتهم ساهون، يقول عن وقتهم يتغافلون؛

حضرت امام رضا عليه السلام در تفسير آيه ي «واي بر نمازگزاران، آنهايي كه از نماز خويش غافل هستند» فرمود: ساهون آناني هستند كه غافل از اوقات نمازهاي واجب خود مي باشند.» [1] .

از حضرت رسول صلي الله عليه و آله نيز روايت شده است كه فرمود: «فرداي قيامت، شفاعت من به كسي كه نمازهاي واجب را از وقتش به تأخير افكنده، نخواهد رسيد». [2] .

امام رضا عليه السلام در سفارش ديگري، تأخير نماز را خطا دانسته و فرموده اند:

حافظوا علي مواقيت الصلوات فان العبد لا يأمن الحوادث و من دخل عليه وقت فريضة فقصر عنها عمدا متعمدا فهو خاطي ء؛ [3] بر اوقات نماز محافظت كنيد، پس همانا انسان از حوادث در امان نيست و كسي كه



[ صفحه 111]



وقت نماز فريضه بر او داخل شد و عمدا كوتاهي كرد، خطاكننده است».

روشن است كه شيطان همواره در كمين انسان نشسته است و از هر فرصتي استفاده مي كند تا با نيرنگ ها و وسوسه هاي خود، آدمي را از مسير درست و از رسيدن به كمال و تعالي، بازدارد و او را با خود همراه سازد. شيطان بيشتر هم و غم خود را، معطوف نماز مي كند و مي داند كه اگر بندگان به نماز اهميت دهند، هيچ مجالي براي جولان و يكه تازي او وجود نخواهد داشت.

امام رضا عليه السلام مي فرمايد:

«شيطان پيوسته از شخص مؤمن در وحشت و گريزان است، تا وقتي كه بر نمازهاي پنج گانه مراقبت و محافظت دارد. هنگامي كه [با تأخير از اول وقت و بي اعتنايي] آنها را ضايع ساخت، شيطان بر او جرأت يافته و او را به ورطه ي گناهان بزرگ مي اندازد». [4] .

به همين دليل است كه امام معصوم عليه السلام مي فرمايد: «امتحنوا شيعتنا عند مواقيت الصلاة كيف محافظتهم عليها؛ شيعيان ما را در اوقات نماز، آزمايش كنيد كه چگونه بر خواندن نماز در موعد مقرر محافظت مي كنند؟» [5] .

در توضيح اين روايت شريف مي توان گفت: شيعيان امامان معصوم عليهم السلام همانند خود آن بزرگواران به نماز اول وقت



[ صفحه 112]



اهميت مي دهند و در اقامه ي آن هيچ سستي و غفلتي از خود نشان نمي دهند.

حضرت امام رضا عليه السلام، خود نمونه ي كاملي براي شيعيان و محبانش مي باشد.

ابراهيم بن موسي القزاز مي گويد: «خرج الرضا عليه السلام يستقبل بعض الطالبيين و جاء وقت الصلاة، فمال الي قصر هناك، فنزل تحت صخرة فقال: اذن فقلت: ننتظر يلحق بنا اصحابنا، فقال: غفر الله لك! لا تؤخرن صلاة عن اول وقتها الي آخر وقتها من غير علة. عليك ابدا بأول الوقت، فاذنت و صلينا؛ [6] .

امام رضا عليه السلام به عنوان استقبال از بعضي از طالبيين خارج شد [و ما عده اي از ياران نيز با آن حضرت بوديم]. وقت نماز فرارسيد، قصري در آن حوالي بود. امام عليه السلام با ياران به سوي آن رفتند و در كنار سنگ بزرگي فرود آمدند. راوي مي گويد: سپس امام عليه السلام به من فرمود: اذان بگو، عرض كردم: منتظر رسيدن و ملحق شدن بعضي از ياران هستيم، كه بيايند. حضرت فرمود: خدا تو را بيامرزد، نماز را از اول وقت بدون عذر تأخير نيندازيد، بر تو باد هميشه نماز را در اول وقت آن به جا آوري. راوي گفت: پس اذان گفتم و نماز خوانديم».



[ صفحه 113]