نماز، از پراهميت ترين عبادات و سرآمد تمام طاعات است.

بدون نماز، خلقت معنايي نداشت و بدون نيايش، جهان هستي، بي ارزش و بي محتوا بود.

زندگي بي نماز پوچ و تهي مي گشت و بدون نيايش ادامه ي حيات معنوي انسان، دچار مشكل مي شد.

نماز، آيين رسمي بندگي و عبوديت و مكتب هميشگي تقوا و پارسايي است.

نماز، نور مؤمن است (الصلاة نور المؤمن). [1] .

نماز، علامت و نشانه ي ايمان است (علم الايمان الصلاة). [2] .

نماز، معراج مؤمن است (الصلاة معراج المؤمن). [3] .

نماز، پرچم اسلام است (علم الاسلام، الصلاة). [4] .



[ صفحه 11]



نماز، كليد بهشت است (الصلاة مفتاج الجنة). [5] .

نماز، راه و روش پيامبران است (الصلاة منهاج الانبياء). [6] .

نماز، سيماي مكتب است (الصلاة وجه دينكم). [7] .

نماز، رأس دين است (الصلاة رأس الدين). [8] .

نماز، جايگاه و خانه ي اخلاص است (الصلاة بيت الاخلاص). [9] .

نماز، وسيله ي نزديكي مؤمن به خداست (ان الصلاة قربان المؤمن). [10] .

نماز، موجب نزول رحمت پروردگار است (الصلاة تنزل الرحمة). [11] .

نماز، پايه و ستون دين است (الصلاة عمود الدين). [12] .

نماز، قله ي مستحكمي است در مقابل حمله هاي شيطان (الصلاة حصن من سطوات الشيطان). [13] .

حضرت باري تعالي، هدف از آفرينش انسان را نماز و عبادات او مي داند و تصريح مي كند كه بندگانش وظيفه اي جز عبادت و



[ صفحه 12]



اطاعت از او ندارند: «و ما خلقت الجن و الانس الا ليعبدون». [14] .

شكوفه هاي مهر و سعادت، در گلشن پرفيض نماز به بار مي نشيند و لاله هاي اخلاص و صفا، در دشت پرطراوت آن، به رويش درمي آيد.

اولين قانون «مدينة النبي» و آخرين سفارش «مكتب جعفري» نماز بود.

نماز، قلب آفتابي گلستان عشق و مهرورزي است.

نماز، نشانه ي آسماني شهر توحيد و يكتاپرستي است.

نماز، معراج روحاني، قبيله حق باوران و حق پويان است.

نماز، تنديس واقعي لقاء الله و تصوير جاودان از حب الله است.

نماز، نمايانگر انسانيت و رقيت بنده است.

نماز، را بايد به پا داشت كه به راستي نماز وظيفه ي ثابت و معيني است براي مؤمنان: «فاقيموا الصلاة ان الصلاة كانت علي المؤمنين كتابا موقوتا». [15] .



شرح صدر عاشقان در طور سيناي نماز

وعده گاه عارفان در مهد زيباي نماز





[ صفحه 13]





گلشن نور است و صهباي يقين و اعتقاد

شاهباز قله معراج، عنقاي نماز



در رخشان عنايات خداي ذوالجلال

بارش باران رحمت از ثرياي نماز



مهبط فردوسيان و مقصد معراجيان

روز ميقات بزرگان در مصلاي نماز



هشت درب جنت از مفتوح مي خواهي عزيز

چنگ زن بر دامن قدسي و والاي نماز



مژده ي پرواز روح، اندر نماز عرشيان

نيك روزي و سعادت، گنج فرداي نماز



هان كه ذكر ايزدي، آرام بخش قلب هاست

نفس پاك و مطمئنه از هداياي نماز



در حريم قدسي اش راهي ندارد معصيت

كيش مهر و پارسايي در بلنداي نماز



قصه كوته بنده شو در بارگاهش «پارسا» [16]

افتخار بندگي باشد ز سوداي نماز

(مؤلف)



نماز، تفسير عشق و تصوير مهرورزي است.

نماز، كيمياي ناب كائنات و آينه تمام نماي عبوديت مخلوقات است.



[ صفحه 14]



مناجات، عبادت، نيايش، دعا، پرستش، ستايش، سپاس گزاري و...

واژه ها و نمايه هاي سبز بوستان كمال خواهي و قرب جويي است.

اينها همه يك چيز است و آن «راز و نياز نمودن با محبوب حقيقي و درددل كردن با انيس صميمي» است و سرسلسله ي اينها «نماز» است.