هر گاه در روايت مورد بحث دقت كنيم، مي بينيم كه نيت صادقه، بين دو خشيت قرار گرفته است:

انما الاصابة خشية الله و النية الصادقه و الخشية.

يعني نيت صادق، شرط مقدمش خشيت است و شرط موخرش نيز خشيت است. البته اين برداشت مربوط به ثبت بعضي از نسخ است. و چنانكه پيشتر نيز اشاره شد در بعضي از نسخ ديگر بجاي «الخشية» واژه ي «الحسنة» آمده است، در اين صورت نيز شكي نيست كه مقدمه ي نيت صادق «خشيت الهي» است.