از امام علي (عليه السلام) روايت شده است كه مكرراً مي فرمود:

مسجد را بيش از بهشت دوست دارم

زماني كه آن حضرت اين سخن را گفت، مساجد مسلمين داراي طرح ها و نقشه هاي مهندسي و در و ديوارها و سقف و فرش هاي نقشه دار و مزين نبود. هنرهاي معماري و تزييني روح افزا، در دوره هاي بعد براي بناهاي مذهبي رايج شد در آن زمان ساختمان مسجد، بسيار ساده و بي پيرايه، سقف و ديوار آن گلي، و فرش آن بوريايي بود.

پس چه چيزي آن را در نظر علي (عليه السلام) بر روضه ي رضوان برتري مي داد؟ آيا



[ صفحه 207]



چيزي غير از فضاي روحاني و ملكوتي مسجد بود؟

بلي بر اساس روايتي كه حسن بن محمد ديلمي در كتاب ارشاد القلوب آورده است، خود آن بزرگوار فرمودند:

نشستن در مسجد براي من بهتر از نشستن در بهشت است زيرا نشستن در بهشت مرا خشنود مي سازد و نشستن در مسجد موجب رضاي خداست.

اين كه او گفت براي آن است كه قرآن فرمود:

و رضوان من الله أكبر. [1] .

خشنودي خدا از هر نعمت ديگري (حتي نعمت بهشت) بزرگتر و برتر است.

البته مسجدنشيني، بهشت نشيني را به دنبال خواهد داشت. اين پاداشي است كه مسجدنشين به يقين دريافت خواهد كرد. آري! نماز خالصانه اي كه در خانه ي خدا خوانده شود، بهشت مي سازد.